Griekenland 2022

sep 252022

Translate option available in the menu to the right
Kies op de mobiel niet voor vereenvoudigde weergave want dan laden veel afbeeldingen niet
Volledig foto-album op Facebook: KLIK HIER

19 april – 31 jaar getrouwd

Op 19 april waren wij 31 jaar getrouwd. Iets waar we verder niet zoveel aandacht aan besteden. Ook onze eigen verjaardagen vieren we altijd bescheiden of niet, en zonder cadeaus. Vooral Hank heeft weinig met bijzondere datums. Wij proberen van elke dag iets moois te maken en een spontaan bloemetje tussendoor heeft voor ons veel meer waarde dan op een verjaar- of trouwdag “verplicht” met iets aan te komen.

Mark en Anke dachten hier anders over: “Wij hebben jullie bijna nooit iets gegeven op jullie verjaardagen of trouwdagen. Nu hebben we onze eigen plek en een baan en sturen we jullie op een verrassingsvakantie. Geef maar aan wanneer jullie kunnen. Wij kiezen dan de bestemming.”

Frontpage (Iceland 2021)

For translate: Lieve pappa en mamma. Van harte gefeliciteerd met jullie 31e trouwdag! Alweer zoveel jaar samen. Twee grandioze kinderen, een fantastische Italiaanse bonusdochter en een heel lief hondje! Jullie boffen maar! Nu covid eindelijk een beetje voorbij is, is het tijd voor alle trouwdagen en verjaardagen van de afgelopen jaren! Hiervoor gaan wij een heel speciaal cadeau regelen, namelijk ….. EEN VERRASSINGSREIS! Waar jullie heen gaan, zeggen we uiteraard niet. Dan is het geen verrassing meer. Maar het wordt vast en zeker een mooi avontuur!! Hoe zit dit er uit? – jullie geven ons een aantal tijdbestekken waarop jullie weg kunnen gaan
-wij zoeken een onvergetelijke reis voor jullie – wij vertellen jullie de nodige details om goed voor te kunnen bereiden – jullie worden verrast met een legendarische bestemming!! Gieniet van de voorbereidingen en nogmaals GEFELICITEERD!! Mark en Anke ♡♡

We gingen puzzelen met onze agenda’s. Hoe lang? Twee maanden? In dat geval mochten we met een tent op een camping in Wanneperveen gaan staan en dan brachten Mark en Anke ons broodpakketjes. Uiteindelijk maakten we twee weken in september vrij en konden Mark en Anke gaan boeken. Op een gegeven moment wisten we dat het een zonnige bestemming zou worden dus de winterjassen hoefden niet mee. We hintten wat op de Canarische eilanden maar we werden geen steek wijzer. Wel werd onze vlucht een dikke dag vervroegd. Anke wist dat met de accommodatie te regelen en onze agenda was voor die dag al vrij. We lieten Anke op onze kosten bij Sunnycars een compacte huurauto boeken omdat zij meende dat wij dit wel handig zouden vinden. Na het vervroegen van de heenreis bleek annuleren en opnieuw een dag langer boeken voordeliger dan een dag verlengen en zelfs goedkoper dan de eerste boeking.

Op zondag 11 september kwam Anke bij ons thuis om ons de volgende ochtend vroeg naar Schiphol te brengen. Onze tassen stonden klaar voor een warme bestemming. De bagage hadden we over twee tassen verdeeld. De helft van Hank bij Aafke in en andersom. Zo ben je iets minder beperkt als er in de chaos op Schiphol een tas zoek raakt. ’s Middags vertelde Anke dat de bestemming Athene werd zodat we nog tijd hadden om eventueel iets aan onze bagage aan te passen. Ze deed dat met een envelop vol reisbescheiden en een reisgidsje. De bagage aanpassen, bleek niet nodig. We hadden natuurlijk veel te veel mee. De lange broek hadden we alleen op de heen- en terugreis aan dus de extra lange broek was overbodig, De bergschoenen ook. Het was te warm om noordelijk van Athene te hiken en het gebied was bovendien zwaar gehavend door bosbranden. De TEVA sandalen waren wel helemaal top omdat we zouden ontdekken dat veel strandjes kiezelstranden zijn en er onder water ook veel scherpe stenen en zee-egels zijn. Hank downloadde nog wel even snel de kaart van Griekenland in de offline navigatie app Sygic.

Maandag 12 september – Schiphol

We vertrokken al vroeg met onze auto naar Schiphol. Hank reed heen. We hadden geen haast dus reden rustig aan door de polder. We dachten dat het met zo’n vroege vlucht wel lekker rustig zou zijn. Goed drie uur voor vertrek kwamen we op Schiphol aan. Anke reed weer naar Wanneperveen om nog even te dutten en haar eerste online overleg vanuit ons huis te doen. Daarna nam ze Yerke mee naar haar appartement in Drachten.

Wat een rijen op Schiphol. De twee reistassen bij de zelf incheck-balie ruimbagage ging nog wel. Daarna een hele lange rij. Eerst naar buiten, dan weer terug, vertrekhal 1 door, de trap op, en dan slingeren naar de security check. In de rij werden mensen al zenuwachtig of ze hun vlucht wel zouden halen. Daar waren wij niet bang voor maar wat vlotter had gerust gemogen. Vlak voor de Security wurmde zich een man naar voren. “Sorry, my flight leaves in half an hour.” Hank antwoorde “Mine in 20 minutes”. Verschrikt keek de man om. “Just kidding!” maar het was toch een klein prikje dat je niet vanzelfsprekend meer haast hebt dan een ander.

Bij de gate ontdekte Hank dat zijn nieuwe Galaxy S20 geen aansluiting had voor de noice canceling koptelefoon die hij mee had. Er was nog tijd voor hem om even naar de shops te gaan. Een mooie JBL bluetooth koptelefoon was dik 200 euro. Dat was iets te gortig dus even maar even naar een alternatief vragen. Een Sony bleek iets onder de 100. Dat was al beter. Toen Hank de reden uitlegde, bleek er ook een USB-C naar koptelefoon snoertje te bestaan. Dat was nog beter. Voor 11 of 12 euro was het probleem opgelost.

Anke had priority boarding voor ons geboekt. Dan weet je zeker dat je handbagage in de cabine mee mag. Wel zo fijn voor de rugzak met wat basisdingetjes maar vooral voor de fototas met kostbare camera en objectieven. We zaten rechts, net voor de vleugel.

Onze vlucht vertrok met ongeveer 40 minuten vertraging. Er waren zes mensen te laat en dan schrijven de veiligheidsregels voor dat hun bagage van boord moet. En dat kon vanwege personeelstekort iets langer duren. Dus door personeelstekort krijg je lange rijen en missen mensen hun vlucht waardoor de druk op het personeel nog groter wordt door extra taken. Naar ons idee had het vast korter geduurd als we gewoon even op die mensen hadden gewacht, die wellicht door het raam van de gate zagen hoe wij stonden te wachten tot hun koffers van boord werden gehaald…. Later die dag kregen we van het thuisfront berichtjes en lazen we ook op teletekst over de totale chaos op Schiphol. Wij mochten dus nog blij zijn.

Overigens denken wij dat Schiphol kan halveren door het hubmodel met die overstappers los te laten waar onze samenleving niks aan heeft behalve extra herrie, stikstofkrapte en fijnstof. Ons land is te klein om bus- en tankstation voor alle vluchten van en naar Europa te zijn. Met een half Schiphol kunnen we meer huizen bouwen en boeren houden en kan nog steeds elke Nederlander op vakantie en weer thuis komen. Maar dat terzijde.

Onderweg hadden we stralend weer met mooie uitzichten. We zagen de Alpen met Achensee en Inntal en vliegend over Kroatië zagen we over de Adriatische zee Italië liggen. De hak en voet van de “laars” konden we heel goed herkennen. Via de Sygic app (GPS werkt ook in de vliegtuigstand) konden we zien welke Italiaanse kuststeden we zagen liggen.

Na de landing verliep alles vrij vlot. Buiten vielen meteen de vele gele taxi’s op en even later zaten we in een busje op weg naar de autoverhuur. Tussen het ophalen van de auto en dat we ons appartement in konden, moesten we nog wat tijd doden dus vroeg Hank de chauffeuse om een mooi strand. Ze adviseerde Rafti.

Bij de autoverhuur boekten we voor 70 euro een extra verzekering bij waarmee de auto ook op veerboeten verzekerd was voor schade. Achteraf weg gegooid geld omdat we dit niet hebben gedaan. We kregen een zilverkleurige Opel Corsa mee. Slechts 6000 km op de teller maar wel een beste deuk in het bestuurdersportier. Deze en andere kleine krasjes werden op papier en op de foto gezet, de bagage werd ingeladen en toen gingen we op weg naar Rafti beach. De mobiel met navigatie op het been. Na een paar kilometer vonden we een mooi plekje om de auto even aan de kant te zetten. Hank had in het display op op het dashboard gezien dat de Corsa Android Auto had en dat heeft onze VW Golf GTE ook. Eerst even in het menu de taal van de auto op Nederlands instellen. Daarna proberen de mobiel via bluetooth en USB te verbinden. Dat lukte even niet, dus reden we door richting Port Rafti. Langs de kustweg zagen we allemaal strandjes met ligstoelen, parasols en een enkele Baywatch hoogzitter. Van veel bomen was de stam wit geschilderd. Op een plek die ons leuk leek, zijn we gestopt. Het was even zoeken in de tassen op de achterbank maar even later konden we zwemmen. Het water was heel helder, we zagen visjes en maakten een paar foto’s. Daarna zijn we op strandstoelen van een restaurantje gaan liggen en bestelden we wat voor lunch. Aafke een Griekse salade. Hank iets met kip.

Veel eerder dan gedacht appte Anke dat ze bericht van de accommodatie had dat we in ons appartement konden. Even later reden we richting Kitsou 36A in Athene. Athene is een stad met vijf miljoen inwoners. Dat was te merken. Het was erg druk en het weggebruik op z’n zachtst gezegd creatief te noemen. De rijstroken lagen dicht op elkaar en soms stond er iemand op de rechter rijstrook geparkeerd of juist op de linkerbaan stil om af te slaan. Het meest irritant waren de vele motorrijders die als een zwerm horzels dwars door alle verkeer heen hun weg zochten. Niet behoedzaam en voorzichtig maar gewoon met een behoorlijk snelheidsverschil links en rechts langs auto’s, zonder helm en in T-shirt en korte broek alsof ze negen levens hebben. Wij durven de verwachting uit te spreken dat deze motorrijders de gemiddelde levensverwachting in Griekenland aardig omlaag halen. Je ziet vrijwel geen auto zonder deuken. Je durfde een motorrijder die ineens rechts rakelings voorbij schoot geen extra ruimte te geven omdat er links ook ineens een kon opduiken. Desondanks wisten we ons appartement te bereiken zonder iets of iemand te raken.

Het appartement zag er netjes uit. Het lag aan een steile straat en net op die plek was de straat wat vlakker. We konden precies voor de deur tussen parkeren. De sleutel zat in een sleutelkluisje. Binnen stond de airco aan. In de koelkast lagen twee pilsjes en een flesje wijn. Op het aanrecht lag al wat eetbaars. Er was een woonkeuken, een slaapkamer en een badkamer met douche en toilet. Bij de voordeur was een zitje. Via de achterdeur kon je naar een dakterras en ook een soort wit betonnen tuin. Daar hebben we tijdens ons verblijf geen gebruik van gemaakt.

We hebben onze tassen uitgeruimd en wat geïmproviseerd met eten. Boterhamen die we nog mee hadden en iets van wat er op het aanrecht lag. Hank probeerde zijn mobiel met een betere USB kabel met de Corsa te verbinden en toen werkte Android auto prima. Dus gewoon navigeren, muziek en bellen vanaf de mobiel via het scherm in de auto. We hadden van Anke een boekje, mails, appjes en andere informatie over Athene gekregen maar dat was best veel leesvoer. We besloten eerst zelf eens te googelen en kwamen al snel op Baja bikes die Nederlandstalige fietsexcursies rond het centrum van Athene aanbood. Aafke vond zelfs nog een kortingscode en boekte voor de volgende ochtend. In de mail die we hierop kregen, stond het verzoek om even te bellen maar toen kregen we een antwoordapparaat. Later kreeg Aafke een bevestiging in de Whatsapp dus wisten we dat alles goed was door gekomen en de excursie door ging. Ondertussen downloadde Hank nog een groot gebied rond Athene als offline kaart in Google Maps. Sygic werkt ook fijn maar Maps geeft vaak een beter real time beeld.

Dinsdag 13 september – fietsexcursie

Na opstaan en wat geïmproviseerd ontbijten (we hadden nog geen boodschappen gedaan) liepen we het hoger gelegen stadsdeel omlaag richting Baja Bikes dat redelijk dicht bij het centrum ligt. Het was een wandeling van 4,7 kilometer. Onderweg zag Hank ineens iemand met een foil onder de arm de straat over steken. Hij schoot er op af om die man te vragen waar je in de buurt van Athene kunt kitesurfen en gear kunt huren. Van die man kreeg hij gegevens van iemand die hem misschien verder kon helpen.

Vlak voor Baja bikes liepen we ineens gelijk op met een Belgisch gezin die ook met de mobiel in de hand hun weg zochten. Ook zij bleken mee te fietsen. Het was ter plekke even zoeken want de fietsverhuur lag naast een trappetje maar al snel hadden we beide een Cortina damesfiets met drie versnellingen in de hand. Onze gids was Marieke. Zij had tijdens haar studie in Griekenland haar liefde ontmoet en was er blijven hangen. Ze vertelde leuk over de dingen die we onderweg zagen en ook hoe het leven voor haar en haar gezin in Griekenland aardig afwijkt van een leven in Nederland. In de zomer is het zo heet dat veel mensen van 3 uur ’s middags tot 3 uur ’s nachts op zijn en en dus de ochtend en het begin van de middag slapen. Ook haar kinderen dus. De fietstocht was 9,2 kilometer en gaf ons een mooi beeld van de layout van het centrum van Athene met alle (archeologische) bezienswaardigheden.

We bezochten een oude Taverne, zagen graffiti van een beroemde hond die bij elke demonstratie bij CNN in beeld was, het antieke Olympische stadion, de poort van Hadrianus, de vis- en vleesmarkt en meer en aten een yoghurtje met walnoot en honing. Bij de wisseling van de wacht legde Marieke wat symboliek van de kleding uit. Rood van het bloed, de tranen van de vrouwen en 400 plooitjes voor de 400 jaar Ottomaanse overheersing. Hank sprak met de militair die op alles toe zag. Het blijkt dat traditionele functie een erebaantje is waar de familie apetrots op is. De wachters trainen eerst drie maanden, zijn dan drie maanden wachter en verdienen hier 8 euro per maand mee. De militair was hiervoor zelf ook paleiswachter geweest, moest er op toezien dat het publiek niet in de weg liep en moest de wachters beoordelen op hun uitvoering van de bijzondere choreografie.

Op het eind van de fietsexcursie wees Marieke ons een goede plek voor lunch aan en daarna kwamen we weer terug ons startpunt. Daar nam Monique, die het kantoor naar ons idee runde, even tijd voor ons om met ons mee te denken over dingen die we de komende anderhalve week in er rond Athene zouden kunnen doen. Dat was wel even fijn omdat we door het verrassingselement van onze reis zelf geen plan hadden kunnen maken. En iemand die met je meedenkt en aan wie je vragen kunt stellen, werkt fijner dan je eindeloos inlezen. Uiteindelijk hebben we vrijwel alles gezien en gedaan wat Monique voor ons op een papiertje had geschreven.

We hebben de huurfietsen gehouden tot het eind van de volgende dag om Athene nog iets beter in eigen tempo te verkennen. Als eerste fietsten we naar het lunchrestaurantje vlakbij Baja bikes. Daar at Aafke een Mousaka en Hank weer iets met kip. We raakten in gesprek met het meisje dat ons bediende en zij was super enthousiast over het door Monique aangedragen idee om het eilandje Agistri te bezoeken. Ook hier bij het terras waren de stammen van de bomen wit geschilderd dus we vroegen haar waarom dit was. Ze vroeg daarop haar vader (de eigenaar?) en het bleek tegen schimmel te zijn.

We hebben deze middag wat rond gefietst in en rond het centrum. Als we de fietsen parkeerden dan zetten we die extra op slot met het kabelslot dat we van Baja mee hadden gekregen. Voor Mark, Anke en Ella kochten we leuke T-shirts als souvenir. Voor zichzelf kocht Aafke een leuk zonnehoedje om wat schaduw in het gezicht te hebben. Hank kocht later ook een luchtig hoedje. Voor de pet was het te warm. We hebben die middag nog ruim 12 kilometer gefietst en gelopen en beklommen onder andere de Acropolis. Dat is dus de berg, en niet het beroemde zuilencomplex dat er op staat.

Dat is het Parthenon. We kochten voor 30 euro per persoon een toegangsbewijs waarmee we vijf dagen lang ook andere archeologische bezienswaardigheden konden bezoeken. Bij het Parthenon hadden we een mooi uitzicht over Athene.

De weg naar ons appartement ging creatief. Soms op straat, soms over de stoep. Het laatste stuk was pittig, niet meer fietsbaar steil omhoog. De fietsen zetten we in de woonkeuken. De tafel hadden we wat in de hoek geschoven. Later in de avond zijn we een eindje terug gelopen om nog wat te eten. We hadden een soort Gyros kip wraps of hoe dat ook maar heet. Aafke een wijntje erbij. Hank een Grieks biertje. Normaal zijn we niet zulke bierdrinkers maar aan het einde van een hete dag in Athene was een koel pilsje heerlijk. Op de terugweg naar het appartement stopten we bij een avondwinkel voor flessen water (het drinken van kraanwater in Athene werd niet geadviseerd), een fles cola, cornflakes met tropisch fruit en met chocola, een melk, kwark en een doos met 8 cornetto’s.

Woensdag 14 september – fietsen

Deze dag hebben we bijna 40 km gefietst. Er loopt een mooi fietspad vanuit het centrum naar de kust. Monique van Baja bikes had ons een online fietsroute gegeven. Bij de kust waren we zo gewend om niet meer op de mobiel te kijken maar gewoon het fietspad te volgen, dat we even verkeerd reden. Ook dat werd met creatief weggebruik opgelost. Als eerste kwamen we bij jachthaven Flisvos, vol superjachten.

Er stond een tankwagen zoals die benzinestations bevoorraadt om zo’n jacht af te tanken. Echt niet normaal wat daar lag. Daarna zijn we een eind de kust langs gefietst. Bij een strandje hebben we omstebeurt even gezwommen. We werden gewaarschuwd om de fietsen mee het strand op te nemen om diefstal te voorkomen. Daarom zijn we ook maar niet tegelijk het water in gegaan. Terug in Athene hebben we een paar archeologische sites bezocht.

Daarna hebben we bij Baja de fiets ingeleverd en zijn we naar de oude taverne gelopen die we tijdens onze fietsexcursie hadden bezocht. Daar hebben we lekker gegeten. Ondertussen zette Hank de Beat Athene taxi app op de mobiel zodat we een taxi konden bestellen en vooraf wisten wat die ging kosten. Zeven tot negen euro zou het zijn. In twee minuten reed de taxi voor. We wilden een tientje geven inclusief fooi en toen de chauffeur een tientje wilden afrekenen terwijl de meter op negen euro stond, heeft hij die ook gehad. We pakten onze spullen in want voor de volgende ochtend hadden we de veerboot naar Agistri geboekt. De boeking van een hotelletje had Anke voor ons gedaan. Monique van Baja bikes had voor ons op Agistri e-bikes gereserveerd.

Donderdag 15 september – naar Agistri

Het verkeer onderweg naar de haven van Piraeus was verschrikkelijk. Een dik uur over 15 kilometer. We kwamen niet echt lekker langs de ideale route bij de haven aan omdat we de navigatie eerst op Piraeus hadden gezet in plaats van op de haven. Toch zagen we ineens een Parking langs de weg richting veerterminal E8. Hoewel er 5 euro op een groot bord stond, betaalden we 13 euro voor twee dagen. We hadden niet eens zin meer om opheldering te vragen, maar wie weet was de nacht 3 euro. Fijn was dat het parkeerterrein ’s nachts met een hek werd afgesloten. Lastiger was dat het hek om 22.00 uur al dicht ging. Maar onze boot terug zou de volgende volgende avond rond 9 uur aan komen dus dat hoefde geen probleem te zijn. Voor de zekerheid kregen we een visitekaartje met route en mobiel nummer mee.

De veerboot bracht ons na aan korte stop op het grote eiland Egina naar het prachtige eilandje Agistri. We belden met de fietsverhuurder en die pikte ons even later op bij de kerk met het blauwe dak waar we heen gelopen waren. De fietsverhuur was schuin tegenover hotel Meltemi studios waar we onze bagage vast neer mochten zetten. We kregen twee mooie e-bikes mee. Hank wees de verhuurder nog even op wat speling in het balhoofd wat snel hersteld werd. Toen zijn we gaan fietsen. Agistri is een mooi overzichtelijk en verkeersluw eiland met de nodige hoogteverschillen waar we blij waren met onze e-bikes. We zwommen en snorkelden onder andere bij Dragona beach (het vrije gedeelte) en bij een verborgen baai vlakbij een meertje.

Daar waren ook twee iets oudere mensen aan het zwemmen. Hij zocht een soort mini-oestertjes die goed zouden smaken bij Ouzo. Aafke heeft er een geprobeerd. We fietsten een e-bike rondje met snorkelstops voor (20 km) en na (16 km) het inchecken op onze mooie hotelkamer.

Na een mooie zonsondergang bij Dragona Beach gingen we eten bij een restaurantje onderaan de straat dat ons door de fietsverhuurder was aanbevolen. De laders van de fietsen hadden we voor de zekerheid mee genomen naar de hotelkamer maar omdat we zo dicht bij zaten en op tijd terug waren, hadden we de fietsen weer ingeleverd tot de volgende ochtend. Aafke at seafood; wat leek op een paella met ook een paar grote garnalen en naar ze vermoedde ook inktvisringen. Hank hield het weer veilig (en betaalbaar) bij iets met kip. Om ons heen allemaal schooiende katten. zeker toen Hank hen garnalenkoppen voerde.

Terug in het hotel namen we beide een plons in de hotelpool die verrassend koel was. Daarna probeerden we samen een Ouzo. Best te doen, met mooi uitzicht richting Egina. In een club vlakbij werd live gezongen. Niet al te zuiver….

Vrijdag 16 september – Agistri

Deze ochtend werden we voor zonsopkomst wakker. Vanaf ons balkon hadden we een prachtig uitzicht op voor anker liggende zeiljachten in de opkomende zon.

Vanaf iets over acht in de ochtend kon je ontbijten. Wij kozen er voor om het ontbijt op het terras naast de hotelpool te gebruiken; Aafke met roerei, Hank met twee gekookte eitjes. Na het ontbijt zwom Hank nog even in de hotelpool en zwommen we samen nog even in zee vlak voor het hotel. Toen hebben we uitgechekt. De vriendelijke dame van ons hotel vond de tattoo van Hank erg mooi. Onze reistas konden we bij de fietsenverhuurder neer zetten. Helaas was de oude baas vergeten onze fietsen aan de lading te zetten. Daarom kreeg Hank de accu vanaf een andere fiets. Aafke’s fiets leek beter geladen. We gingen naar Chalikiada beach; een mooie baai met kiezelstrand en naaktrecreatie. Helaas staat het strand niet echt lekker aangegeven vanaf de weg. We parkeerden de e-bikes aan een boom op de plek die Google Maps aangaf. Rechts van ons leek een pad omlaag te lopen. Dat pad werd wel steeds slechter en dat op badslippers. Op het eind stond Hank al aan een steile klif. Hij zag het strandje al liggen maar de weg verder omlaag leek te gevaarlijk, laat staan dat je er ooit weer omhoog komt.

Toen we terug liepen, zagen we een ander pad. Nog steeds niet best maar die kwam wel opzij van het strand uit waar we anderen al over een paar rotsen het strand zagen bereiken. We hebben er heerlijk aan streeploos bruin gewerkt en tussendoor steeds gesnorkeld. Ook maakten we een paar mooie foto’s waarvan de meeste in ons privé-album gaan belanden. Hank maakt nu eenmaal graag foto’s van wat hij mooi vindt.

Toen we terug omhoog wilden, vroegen we anderen of er een makkelijk pad was. Dat zou zo zijn, maar we kwamen weer op ons moeizame pad uit. Een toevallig daar lopende Oostenrijker met in Griekenland wonende familie, liep met ons mee. Eenmaal bij de fietsen aangekomen, zagen we rechts van ons het moeilijke pad dat wij hadden genomen. Links van ons kwam iemand fluitend op badslippers tussen de bomen weg gelopen. Mensen op Agistri, als jullie dit lezen; één bordje, please! In het stadje bij de haven aten we crêpes. Daarna fietsten we door en hebben we nog twee baaien bezocht om nog wat te snorkelen. Bij de eerste baai zagen we veel plastic en andere vervuiling. Zo zonde! We leverden de e-bikes in na bij een dagafstand van ongeveer 24 kilometer. De verhuurder bracht ons naar het kerkje met het blauwe dak. Daar vonden we op een terrasje een mooie plek in de schaduw en wind. Heerlijk! We hebben hier wat gegeten terwijl Hank zijn mobiel er aan de lading mocht leggen. Nog even wandelden we door het dorpje. Toen hebben we bij de haven gewacht op de veerboot van 19.15 uur. Heel apart hoe opnieuw de auto’s al op en af reden terwijl alleen nog maar de klep op de kade lag.

Agistri is een prachtig eiland waar we graag nog eens terug zouden willen komen. Een aanrader voor wie rond Athene leuke dingen wil doen.

De rit in onze huur-Corsa naar het appartement dat Mark en Anke voor ons geboekt hadden, ging redelijk vlotjes al blijven die motorrijders die de ruimte tussen de auto’s als extra rijbaan zien, zwaar irritant.

Zaterdag 17 september – Athene

Deze dag hebben we zo’n 17 km door Athene gewandeld. Eerst had Aafke het lumineuze idee om via een berg met soort kerkje er op, St. George, naar het centrum te lopen. En dat op een dag met ca. 35°C. Op de weg omhoog vroeg Hank of ze er wel rekening mee wilde houden dat de rugzak zwaar was. Ze mocht deze tot de volgende bocht zelf achterop doen en dan kiezen of ze deze terug wilde geven. Dat wilde ze wel graag en daarna liep ze ietsje rustiger. Het was een hele klim maar wel met mooi uitzicht over Athene en op de Acropolis.

Toen liepen we aan de andere kant via een soort tuin omlaag. Bij een drogisterij haalden we een tube Gehwol om de ruwe hakken van al dat gezwem en gewandel even goed in te smeren. Bij de Engelse ambassade hing de vlag halfstok. Het leek alsof je er een condoleanceregister voor Queen Elisabeth kon tekenen maar we geloofden het wel. Later zagen we in een zijstraat ook de Nederlandse ambassade. We liepen richting het antieke Olympiastadion. Daar bleek een ander ticket voor nodig dan het vijfdaagse multi-ticket dat we hadden gekocht dus zijn we door gelopen naar de Olympische tempel. Van Aafke werd nog een Pisa-foto gemaakt maar dan met een zuil bij deze tempel.

Daarna liepen we langs de boog van Hadrianus. In een winkeltje aan de overkant had Hank een dag eerder al een leuk Grieks zomerjurkje voor Aafke gezien maar die bleek haar in werkelijkheid niet te staan. Een ander wel, maar die vonden we voor een souvenir domweg te duur. Een eindje verder hebben we op een stoepje onze broodjes gegeten terwijl Hank op de mobiel vast tickets voor het Acropolis museum kocht. Dat was drie minuutjes werk en bij aankomst konden we zo langs de lange wachtrij.

Het was een mooi museum, net als de opgraving er onder. En ze hadden er heerlijk airco. Voor dames is het advies om in het Acropolis Museum ook met heel warm weer niet commando te gaan ,want je kijkt zo door de verdiepingsvloeren omlaag en dus ook omhoog.

Na het museum zijn we via toeristenstraatjes afgezakt naar het kloosterplein. Als mooi souvenir kochten we een echt mooie glazen schaal met typische kleuren. Aafke kocht een leuk Grieks zomerjurkje dat een stuk beter geprijsd was dan het eerder jurkje. Daarmee zijn we opnieuw even de bibliotheek van Hadrianus in gegaan voor een snelle fotoshoot Griekse stijl. Officieel mochten we er op onze kaart niet meer in omdat we de kaart hier al gebruikt hadden maar de mevrouw bij de toegang kneep een oogje dicht. Overigens staan vlakbij de ingang van deze locatie mannen van Afrikaanse komaf armbandjes uit te delen. We hebben elke keer vriendelijk maar beslist geweigerd omdat we al gehoord hadden dat ze, als het armbandje eenmaal vast geknoopt is, vervelend gaan doen over donaties.

Toen hadden we genoeg gelopen. Hank wilde een taxi regelen. Aafke had een ander idee. Voor een euro of 8 p.p. koop je in Athene een vijfdagenkaart voor het lokale openbaar vervoer. De aankoop op het station naast het Monastir Square ging makkelijk. Toen moesten we nog de goede metro in. Lang leve het Griekse Alfabet want met wat hulp van omstanders bij het kiezen van de eerste metro en de overstap, kwamen we kwamen totaal verkeerd uit. We moesten naar Ambelokipi en kwamen uit bij Anthoulopie. En dat dan in Grieks alfabet. Buiten het station wilden we met hulp van Google Maps de route voor de laatste kilometer naar het appartement vinden, maar die bleek bijna 10 kilometer. Hank was er helemaal klaar mee en wilde een taxi regelen maar Aafke besloot dat we opnieuw de metro in gingen. Eerst terug, dan goed overstappen en dan nog drie haltes. We hebben zo aan het eind van een lange dag een dik uur verspeeld. Dit was overigens de enige middag waarop we onze vijfdagenkaart hebben gebruikt. Het levert in ieder geval weer een mooi verhaal op. In de metro werd trouwens in het Grieks, Engels en Duits omgeroepen dat mondmaskers verplicht waren. De Duitse versie deed door toon en stem heel erg aan WWII denken. Iets minder dan de helft hield zich er trouwens aan. Wij niet. We kookten zelf: pasta.

Zondag 18 september – Tempel van Posseidon

Deze dag begon al goed. De gehuurde Corsa stond op zo’n steil stuk van de straat geparkeerd dat Hank ‘m niet achteruit omhoog kreeg om afstand te nemen van de auto die er voor stond. Hij kon gewoon geen toeren maken om desnoods met piepende banden achteruit te rijden. Gelukkig zag de eigenaar van de auto voor ons het gespartel vanaf z’n balkon en reed hij zijn auto even weg waardoor wij vrij baan hadden om vooruit weg te rijden. Eerst reden we naar een plekje bij de kust waar iemand wel even met Hank wilde kitesurfen. Dit nog als vervolg op de man met de foil onder de arm die we eerde op straat aanspraken. We ontmoetten Jean en zijn vrouw Annie bij de windsurfclub maar helaas was de wind niet sterk genoeg. Hank vroeg nog even bij de naastgelegen surfzaak of hij dan misschien een surfplank kon huren maar die waren allemaal bezet voor les. We hebben wel gezellig gekletst en nog even een Club Sandwich geluncht.

Vervolgens reden wij langs de kust naar de tempel van Posseidon. De zonsondergang moet er magisch zijn. We informeerden of een ticket eenmalig of voor de dag was en het eerste was het geval. Daarom zeiden we dat we voor zonsondergang wel terug zouden komen.

We moesten dan vooral op tijd zijn, zei de dame bij de entree, vanwege de lange rij mensen. We zochten daarop een klein, verstopt strandje op en besloten na het zwemmen geen zin te hebben om zo lang te wachten en dan in de mensenmassa de zon onder te zien gaan. Op het strandje waren ook twee Griekse stellen die stomverbaasd waren dat wij Hollanders dit plekje hadden ontdekt. Ze waren tot dusver altijd alleen op hun vaste favoriete plekje. Een van de mannen had een tweelingbroer met een hotel op een authentiek Grieks eilandje. Aafke en hij voegden elkaar toe op Facebook zodat hij makkelijker iets voor ons kon regelen.
Hank kreeg bij het zwemmen iets van stookolie of teer tussen twee tenen maar, lang leve de wetenschap, vettigheid verwijder je met vettigheid en zonnebrand ging prima. We zijn daarna de kustweg omhoog gereden die we al op ons lijstje hadden staan, Het was zondag maar onderweg zagen we toch een supermarkt open. Aafke liet hier een blikje bier stuk vallen in het gangpad en bij de kassa een muntje klemvast in een opening vallen. Hank haalde aan de overkant bij de bakker een soort broodje voor onderweg. Terug bij het appartement wisten we de auto iets verder weg redelijk vlak te parkeren. We aten het prakkie van een dag eerder. We wilden de Acropolis nog bij nacht zien vanaf St. George. Hank pakte de fototas met alle lenzen en bestelde een taxi met de Beat app. Deze keer wilden we wat makkelijker omhoog en dan omlaag terug lopen. Voor € 6,80 plus fooi waren we boven. Er waren veel mensen die foto’s boven nachtelijk Athene maakten en Hank legde velen uit hoe je iemand met een andere mobiel bij kunt lichten als je een avondfoto zonder flits maakt.

Zo’n foto maakten we zelf natuurlijk ook, plus mooie met de wijde lens van de stad en met de telelens van de Acropolis.

De 150-600 was niet lichtsterk genoeg maar met de 70-200 en extender ging het prima. Wat een iso performance van de R6. We zijn weer aan de achterkant door die tuin omlaag gelopen om ook foto’s van een lagere hoogte te kunnen maken. Onderaan was het nog 2.6 km lopen naar het appartement.

Maandag 19 september – Naupilon

Deze dag reden we richting Nauplion. Dat is een mooi en pittoresk havenstadje, voor Athene de eerste hoofdstad van Griekenland zelfs. Op de heenweg hebben we genavigeerd met “tolwegen vermijden” waardoor we langs de kust en later door de binnenlanden meer zagen van Griekenland dan op de snelweg. In een bocht waar we parkeerden om een foto te maken, kwam er opeens een hond uit de bosjes. En daarna nog een paar, en vanaf de andere kant. We vonden zo’n roedel zwerfhonden niet zo prettig dus zijn we snel ingestapt en verder gereden. Een eind verderop moesten we 25 minuten op een brug wachten om het kanaal van Korinthië over te steken. We konden met 5 minuten omrijden over de snelweg maar wilden graag zien hoe dat met die brug dan ging want we zagen ‘m niet. Die bleek vanaf de kanaalbodem in één stuk naar boven te komen. We staken het kanaal over en gingen eerst op zoek naar een mooi uitzichtpunt. Omdat het kanaal ongeveer 6,5 km. lang is, reden we eerst naar het andere einde.

Eerst zagen we bij de andere ingang van het kanaal een weggetje omhoog. Daar zagen we hetzelfde megajacht waarop we eerder gewacht hadden, langs varen. Toen besloten we een stoffig weggetje vol kuilen en gaten omhoog te rijden omdat we op Google Maps een brug gezien hadden. Slechte wegen kenden we van IJsland wel, dus dat durfden we wel aan. Zo reden we per ongeluk een groot bouwterrein op. Het hek stond open en toen liepen we zo naar een soort werkbrug over het kanaal.

Het was natuurlijk niet de bedoeling naar we mochten van twee werklui doorlopend die brug op gaan om foto’s te maken. Aan de overkant liepen mensen een soort toeristisch pad maar daar stond een hek voor de brug waarop wij dus stonden met het best denkbare uitzicht op het kanaal. Nu kwamen er boten vanaf de andere kant waardoor we mooi overzicht hadden op de brug aan die kant die ook vanaf de kanaalbodem omhoog kwam.

Daarna reden we door een heuvelachtig gebied met veel olijfboomgaarden. We stopten voor een ijsje en daarna bij Mykines, ook door Monique van Baja bikes aanbevolen.

Dit waren de restanten van een paleis van 3500 jaar geleden. We bezochten de ruïnes, het museum en de vlakbij geleden tombe van Atreus. Vanwege de warmte hebben we ongetwijfeld de nodige bordjes met uitleg en restanten gemist. Het zij zo maar we hebben wel een mooie indruk gekregen.

Daarna reden we door naar Nauplion. Hier staat een burcht op een berg en een op zee en er zijn veel pittoreske straatjes.

We hebben er wat rond gekeken, geluncht en reden toen langs de kust omhoog richting Athene. Net voor het kanaal van Korinthië namen we de snelweg. Aafke reed en bij binnenkomst van Athene heeft Hank het stuur weer over genomen want dat verkeer zag ze niet echt zitten. Onderweg naar Athene heeft Hank online de veerboot naar Hydra geboekt. Dat gaf nogal wat verwarring omdat de mail met het reserveringsnummer sprak van 24-48 uur verwerkingstijd voor je bij de tickets kon. Terwijl we over een uur of 14 al zouden varen. Hank parkeerde de auto in Kitsou helemaal bovenaan op een straathoek. Achteruit, strak langs een container en op een iets vlakker stuk. zodat we de volgende dag makkelijker weg zouden kunnen rijden dan eerder. In het appartement belde Hank met de rederij wat we moesten doen als we de volgende dag wel een reserveringsnummer maar geen tickets hadden. Net op dat moment kwam op Aafke’s mobiel de mail binnen waarmee we online konden inchecken voor de veerboot. Anke reserveerde vervolgens voor ons op Hydra hotel Filenia dat we zelf al hadden uitgezocht. We belden ook nog even met de vrouw van de parkeerplaats in Piraeus omdat onze boot terug om 21.55 uur aan zou komen en zij het hek om 22.00 uur sluit. We konden bellen als de boot aanlegde. We aten wat losse knabbels en pakten onze tas in voor Hydra. Die nacht lag Aafke tegen half drie gestresst wakker. Ze zag het al helemaal voor zich dat de Corsa de volgende dag in alle vroegte opnieuw zou zakken voor de hellingproef. En dan dat drukke verkeer nog door. Hank zei dat de auto geen probleem zou zijn en we anders alsnog tijd zat hebben voor een taxi. En we hadden de reistijd ruim ingepland. We konden vanaf 07.00 uur de parkeerplaats op. De boot ging om 08.00 uur. Het was tien minuten lopen van de parkeerplaats naar de boot, dus niks om over wakker te liggen.

Dinsdag 20 september – naar Hydra

Deze ochtend zijn we heel vroeg uit Athene weg gereden. Hank reed eerst zonder enig probleem de auto van z’n plek. Daarna stapte Aafke in met de bagage. De straten van Athene hebben we nog nooit zo rustig gezien als deze dinsdag, voor dag en dauw. We waren dus veel te vroeg in Piraeus. Het hek van de parkeerplaats links van ons in de zijstraat was nog dicht en toen zagen we voor ons iemand vanaf een andere parkeerplaats lopen. Daar zijn we dus ook maar eens gaan vragen. We hadden er Google Translate op de mobiel voor nodig maar het bleek dus dat de man van de parkeerplaats het hek om 14.00 afsloot, maar je kreeg een sleutel van het hek die je via een buis in een bakje op het terrein kon deponeren nadat je de auto weer op straat had staan en het hek had afgesloten. Dat leek ons een betere oplossing, en nog een euro voordeliger ook. Op weg naar opnieuw veerterminal E8 hebben we extra lang over een bak koffie (Douwe Egberts) gedaan. Toen zijn we verder naar de boot gelopen.

We voeren met een snelle catamaran veerboot (69 kmh volgens GPS). We hadden er gewoon een mooi plekje bij het raam gevonden. Later bleken de tickets op stoelnummer. Wisten wij veel. Noem dat op de tickets dan ook “seats” ipv “class”. Maar we konden mooi blijven zitten tot aan Hydra. In tegenstelling tot de veerboot naar Agistri, waar mondmaskers werden aanbevolen en nauwelijks gebruikt, was het in deze boot verplicht. Wij hebben het onzinnige ding half op een oor gehangen en een beetje bij geschoven als er een bemanningslid langs kwam.

De haven van Hydra is erg pittoresk. Het stadje heeft vooral nauwe straatjes en steegjes. Gemotoriseerd verkeer en fietsen zijn er niet. Er rijdt alleen een vuilnisautootje en eventueel ander onderhoudsverkeer maar na een uur of 11 ook dat niet meer. Vervoer gaat er te voet, met ezeltjes of paardjes of per boot. Bij de haven staan de ezeltjes en paardjes al klaar voor vervoer van bagage.

Wij konden het zelf wel af met een rugzak en een tas op wielen. We besloten eerst maar naar het hotelletje te gaan om de tas vast kwijt te kunnen. We werden supervriendelijk ontvangen door Rebecca en konden meteen al de kamer in. Ze vond het helemaal prachtig dat Mark en Anke deze reis als verrassing voor ons hadden geboekt en kwam er keer op keer op terug wat een fantastische kinderen dat moesten zijn. Op advies van Rebecca namen we meteen om 11 uur een boot naar St. Nicolaas beach. Voor 18 euro per persoon was het een half uur varen waarbij we weer de nodige kapitale megajachten zagen varen Toen de boot aanlegde, zagen we rechts een strand vol ligbedden en parasols. Kosten: 15 euro voor twee ligbedden met parasol. We hadden echter al gezien dat links van de boot, achter een rotsblok, ook een klein strandje uit het zicht lag. Het ging ons niet eens om het bedrag maar we lagen liever lekker samen op ons privéstrandje dan op zo’n commercieel strand.

We zijn er weer verder streeploos bijgekleurd. De foto’s zijn ook mooi maar houden we mooi voor onszelf. We hebben tussendoor veel gesnorkeld met onze duikmaskers en met de GoPro onder water gefilmd. Er was op een gegeven moment één klein visje dat echt continu onder en rond Aafke bleef zwemmen. Die dacht misschien dat zij een walvishaai was of zo. Of z’n moeder. En dat dus de gehele zwembeurt van pakweg 20 minuten. Waar Aafke zwom, zwom dat visje onder haar mee. Heel apart.

We konden tot 18.00 uur bij het strand blijven maar hebben de boot van 16.00 uur terug gepakt. Het was lang genoeg geweest. Na aankomst in de haven, hebben we bij het supermarktje vlakbij het hotel kwarkjes en rijstepapjes als ontbijt voor de volgende dag, wat eetbaars voor overdag en wat drinken gehaald. In de hotelkamer hebben we eerst gedoucht. Tegen zonsondergang zaten we bij de ingang van de haven om de zon in de zee te zien zakken.

Daarna zijn we naar een restaurantje gelopen dat Rebecca van het hotel ons had aanbevolen. Alle tafeltjes buiten bleken gereserveerd maar toch konden we gaan zitten. Later werden er mensen door gestuurd omdat er geen plek meer was. We aten beide een andere verse vis en deelden een karaf witte wijn. Ook hier waren de nodige katten aan het schooien. Een oudere Amerikaanse man aan een tafeltje verderop heeft zelfs een foto van ons tafeltje met al die katten gemaakt en die uiteindelijk aan ons gemaild. Daarna zijn we via een klein omweggetje naar Hotel Filenia gelopen. Het brood dat we niet op hadden, hadden we maar mee genomen.

Woensdag 21 september – Hydra

We waren al op tijd wakker en hebben op het mooie binnenplaatsje buiten de hotelkamer ontbeten met yoghurtjes en rijstepapjes uit de koelkast van de hotelkamer. Ook de broodjes vanaf het restaurant konden we nu mooi opeten. Thee konden we op de kamer zetten. Koffie ook. We hebben nog even overwogen om voor de dag een kleine rib met 60 pk te huren (€120 plus benzine) maar zagen daar toch van af. We geven al meer geld uit dan de bedoeling was en hebben thuis wel een boot, aldus Aafke. Onze bagage konden we bij Rebecca kwijt tot de veerboot ging. Dus gingen we lopend richting Mandraki beach en zijn kort daarvoor een kleiner, gemoedelijker en betaalbaarder strandje op gegaan.

We huurden er twee ligstoelen met parasol voor een tientje en hebben gewoon lekker lui afwisselend in de zon en schaduw gelegen en tussendoor steeds gesnorkeld. Er waren enorme scholen lange dunne visjes met een naald-spitse neus, na even googelen needle-fish geheten. Een filmpje daarvan staat alvast op YouTube. Er is nog veel meer materiaal te bekijken en monteren.

Een eind in de middag besloten we om maar eens wat bij het strandje te gaan eten. Nadat we op de uitgebreide kaart onze keus hadden bepaald, bleek het meeste niet beschikbaar. Dus moesten we snel schakelen. Aafke koos voor meatballs in tomatensaus. Hank keek bij de salades. Omdat hij niet van komkommer en olijf houdt, dacht Aafke dat de spinazie-salade wel wat voor hem was. Zij kreeg lekkere gehaktballetjes met patatjes. Hank kreeg een bord warme spinazie. Die hebben we dus maar gedeeld en hij bestelde hetzelfde als Aafke bij.

Daarna zijn we weer richting de haven gelopen. Hank vond de zonnebril aan één kant irriteren op de neus en ontdekte dat een neusvleugeltje miste. Een zonnebrillenwinkel met Oakley zei dat ze dat vleugeltje op typenummer moesten bestellen. Bij een andere zonnebrillenwinkel trok de man een doosje open, verving beide neusvleugeltjes, boog ze nog wat bij, poetste de bril en dat allemaal als service. Bij het hotel hebben we onze zwemtas in de reistas gestopt. Die haalden we op voor we op de boot gingen. Toen hebben we nog wat random zonder plan door de steegjes van Hydra gewandeld. Zo kwamen we op ongedachte plekje waar we een mooi uitzicht op de haven hadden en waar we zagen waar de paardjes en ezeltjes woonden. Een lollig hondje liep zeker een half uur enthousiast met ons mee.

Toen het even licht begon te regenen zijn we op een terrasje bij de haven onder een groot zonnescherm neergestreken voor koffie (Aafke koude, Hank cappucino) en een wafel met maple syrup. We haalden de tas op en daarna de ferry van kwart over 8. Het was inmiddels donker op Hydra.

Door de aangetrokken wind was het water hier en daar wat choppy. We kwamen met een kwartier vertraging in Piraeus aan dus het was maar goed dat we geen parkeermevrouw hoefden te bellen maar gewoon zelf een hek konden openen. Het verkeer van Athene was op dit tijdstip redelijk te doen. Hank kon mooi rechts op een vrij vlak stuk straat fileparkeren maar toen Aafke de deur open wilde doen, bleken we strak langs een stoeprand van een dikke halve meter hoog te staan. Daarop is ze via de bestuurderskant uit de auto gekropen.

Donderdag 22 september – kiten en vliegen

We zijn onze laatste dag mooi op tijd opgestaan, hebben ontbeten, de laatste spullen in gepakt, hebben een fooi en een pak stroopwafels achtergelaten voor de extra dag die we kregen toen Transavia de heenreis vervroegde, en zijn Athene uit gereden naar de kust. Daar hebben we bij de windsurfclub opnieuw Jean ontmoet. Hij kitesurft veel en wilde me wel helpen omdat hier nauwelijks kiteverhuur is. Hij had wel een kite en board over die Hank mocht lenen. Wij zouden dan de lunch betalen. Mooie deal. Het was een hele beste wind met flinke vlagen en stevige golven. In het begin ging Hank wel lekker, met zelfs een voorzichtige jump want hij wilde het board niet kwijt raken.

Dat gebeurde toch toen een windvlaag hem bij het starten in de golven over de punt van het board trok. Upwind bodydrag ging niet zo goed dus ging Hank maar naar de kant, wat al lastig genoeg was. Er was niemand met een bootje dus onze nieuwe kennis ging met z’n eigen board de baai in. Op een gegeven moment zagen we hem via de telelens aan de overkant maar daarna niet meer. Daarom reden wij met de huurauto de baai rond om hem te zoeken en op te pikken. In de tussentijd had hij echter zijn gear bij de hem bekende beachclub Albatros neer gelegd en was hij via het strand de baai rond terug gelopen. Die lunch had hij dus dik verdiend. We met de auto naar diezelfde beachclub Albatros gegaan waar zijn vrouw (Annie) zich bij ons voegde. We zagen mensen windsurfen met mooie aanlandige wind en vroegen ons af of dit niet een betere spot bij deze wind was geweest.

Ondertussen ontdekte Aafke dat haar hoedje nog aan de andere kant van de baai in een boom hing. Annie haalde die op. Na de lunch namen we afscheid en hebben we de huurauto ingeleverd. Bij de autoverhuur wisselden we onze zwemkleding voor gewone kleren. Daarna werden we met een busje naar het vliegveld gebracht. We organiseerden eerst onze twee tassen bagage. Het was erg rommelig bij de bagage dropoff maar de security check ging vlot en we waren ruim op tijd bij de gate. Jean appte ondertussen dat het vermiste board terecht was. Gelukkig!

Het poortje naar de gate stond open dus was iedereen daar vast gaan zitten. We vonden er een stopcontact voor de mobielladers. Toen de gate echt open ging, moest iedereen er weer uit om vervolgens met boardingpas weer naar binnen te mogen. We lieten eerst gewoon onze rugzak en fototas in de gate staan, maar dat mocht niet. Dankzij de door Anke geboekte priority boarding zaten we snel in het vliegtuig dat overigens van een andere maatschappij was maar wel een Transavia vluchtnummer had. Daar was eerder al mail over gekomen. Anke had ons ingecheckt en er op gelet dat we onze mooie zitplaatsen behielden.

We vlogen westelijker dan de heenreis die o.a. over München ging. Tijdens de vlucht gaf Flitsmeister meldingen over landen die we binnen kwamen en zelfs van een paar flitspalen onder ons. We zagen opnieuw Italië liggen en zelfs Venetië. Later zagen we ook Brussel goed liggen. Dit waren de meldingen van Flitsmeister in Griekse tijd:

22:22 Kroatië
22.58 Italië
23.14 Oostenrijk
23.18 Duitsland
23.40 Frankrijk
23.55 Luxemburg
23.56 België
00.11 Nederland

Op Schiphol kwamen onze koffers redelijk vlot op de band. Mark stond ons in de ontvangsthal op te wachten. We reden in zijn auto naar huis waar we rond 2 uur aan kwamen. De eerste was ging in de machine en wij naar bed. Vrijdag bezochten we onze ouders en ruimden we verder op. Zaterdag bracht Anke ons kooikerhondje Yerke weer thuis.

Griekenland is een mooi land met aardige mensen. We hebben samen een prachtige vakantie gehad. Wie weet komen we er ooit nog eens. Het lijkt Hank nu al mooi om zelf met een zeilboot eilanden zoals Agistri en Hydra langs te gaan.

Mark en Anke, heel erg bedankt voor dit mooie en originele cadeau. En wat Rebecca op Hydra zei: jullie zijn fantastische kinderen!

Volledig foto-album op Facebook: KLIK HIER