Alpe d’Huzes – Aafke Prinsen

Deze tekst heeft Hank op zijn site gezet, en ik deel ‘m via mijn site:

We zijn weer thuis van Alpe d’Huzes. Het was een indrukwekkende ervaring. De omvang van de organisatie, de stromen fietsers en alle verhalen er omheen. Ons team van de Haak om Leeuwarden, bestaande uit Age Beuving, Wouter Korenromp, Wiebe Kramer, Michel Marijnissen, Sander Bucx, Klaas Kroese, Hans van Oijen en mijzelf (ondersteund door Janine. Jacinta en Aafke), heeft ongeveer € 30.000 bij elkaar gefietst voor de strijd tegen kanker. In totaal heeft de actie tot op dit moment ruim € 25 miljoen opgebracht en de teller loopt nog.

Aafke en ik zijn op maandag in alle vroegte naar de Franse Alpen vertrokken. Vlakbij Lyon hebben we nog een koffiestop bij kennissen gedaan en geheel toevallig reden we direct achter Age en Janine Camping la Cascade op. We hebben voor het eerst in een jaar of twintig weer eens een tent opgezet. ’s Middags zijn we naar de supermarkt gelopen en hebben we de nodige voorbereiding in gang gezien. We zijn die avond na een lange dag vroeg gaan slapen.

De proloog van Aafke:

Op dinsdag (de dag voor de eerste koersdag) heeft Aafke de Alpe d’Huez al op gefietst. Ik haalde haar steeds in met de auto zodat ik mooie foto’s kon maken. Het was al druk op de berg met fietsers en auto’s en ze waren druk bezig overal spandoeken neer te hangen en dergelijke. Aafke was in ongeveer 2,5 uur boven. Ze had met wat rustmomenten de Alp op haar racefiets bedwongen, zonder met de racefiets in de hand te moeten lopen. Ze was blij met de twee lichtere tandwielen (26 en 28) die ik een week eerder op haar achterwiel had gezet. Na even rond gekeken te hebben in het Palais du Sport, zijn we afgedaald. Aafke op haar racefiets en ik in de Toyota. Beneden waren ook andere teamleden langs gekomen. We hebben gegeten, ik heb mijn fietsspullen klaar gemaakt en we zijn op tijd gaan slapen.

Mijn Alpe d’Huzes:

Op de eerste koersdag; woensdag 5 juni, ging Aafke op tijd met de auto naar boven omdat die dag de weg werd afgesloten voor het verkeer. Ik vertrok even later samen met Klaas en Hans naar de start. Wij startten op de korte dag. ik had inmiddels al uitgerekend dat vier keer omhoog er gezien de beschikbare tijd voor mij niet in zou zitten, maar had goede hoop het drie keer te halen. We vertrokken vanaf 10:00 vanuit het dorp Bourge des Oissans in groepen achter motorrijders aan naar de voet van de berg, vlakbij onze camping. Een hele belevenis; honderden mensen die om heel bijzondere redenen aan de klim begonnen, toegejuicht door honderden anderen. Ik voelde me goed en reed zonder pauzes door naar boven. Onderweg werd het wel wat zwaarder en ik had meerdere keren de behoefte om nog een keer (of twee) terug te schakelen, maar een lichtere versnelling was niet beschikbaar. Ik finishte in iets meer dan anderhalf uur. Vlak voor de top hoorde ik het publiek naast mij steeds over Joop Zoetemelk praten en ik kwam dan ook pal na hem over de meet. Daardoor kon ik mezelf later bij thuiskomst ook nog even op de opgenomen tv beelden vinden.

Net over de streep belde Aafke. Ze had me nog wel zien fietsen maar het was te laat om een foto van me te maken en elkaar te vinden. Ik heb mijn windjack aangedaan en ben meteen naar beneden gegaan. De afdaling verliep zoals die hoorde: als beloning voor de zware klim. Ik heb me vooral waar het wat drukker was, wel ingehouden. Je mocht maximaal 45. Hoewel ik me daar niet overal goed aan heb gehouden, kwam ik toch weer veilig beneden. Even snel een chocomelkje bij de tent, de bidons vullen met sportdrank die ik klaar had staan en door naar het keerpunt voor een nieuwe start.

130605_AlpeHuzes_Hank_edited — De tweede klim. Voor de echte kanjers, die het veel zwaarder hebben dan ik hier.

Ik merkte al snel in de benen dat de eerste klim hard aangekomen was. Ik ben geen goede klimmer en zeer zeker geen krachtfietser, maar het werd echt hard werken omhoog. Ik kon de vaart er niet meer voldoende inhouden om nog een redelijk ritme te trappen. Terug schakelen kon niet verder dus het was bij elke pedaalslag hard werken. Ik moest dus noodgewongen, en verder naar boven steeds vaker, af en toe even van de fiets om de ergste druk van de benen te halen. Soms in een bocht. Soms in een schaduwplekje want het was ook behoorlijk warm. Ik heb m’n benen meer dan leeg gereden en deze klim duurde dan ook ruim een uur langer dan de eerste. Overigens had ik deze keer Aafke wel getroffen boven. Ik heb van haar nog een jack gekregen voor de terugweg en heb daar weer het windjack overheen gedaan. Ik ben daar nog wel door het keerpunt gefietst maar wist al dat ik niet de klim opnieuw zou doen. Het zat er gewoon niet in dat ik binnen de tijd en zonder ongelukken nog eens boven zou komen dus dan moet je verstandig zijn.

Ik ben reëel genoeg om tevreden te zijn met twee beklimmingen, maar ook sportman genoeg om er van te balen dat er meer in had gezeten als ik één of twee grotere tandwielen achter had gemonteerd. Alle voorbereidingen op deze kom hebben het nodige tijd, moeite en geld gekost en dat ik dan onvoldoende beseft heb dat een tandwiel van 25 achter voor mij en deze berg te zwaar zou zijn. Ik heb me nooit echt verdiept in tandwielen en wat er nodig is in de bergen. Met m’n ATB kan ik het altijd aardig volhouden, maar die heeft standaard al een lichter verzet. Als ik later hoor dat nagenoeg iedereen op 28 of lichter omhoog is gefietst, dan is twee keer naar boven op 25 achter voor mij best een aardige prestatie. Maar geloof me: ik baal als een stekker dat ik me hier niet beter in heb verdiept en voor een lichter verzet heb gekozen. Teamgenoot Klaas reed ook sterk, wisselde zijn 25 na de eerste klim voor een 28 tandwiel maar moest het vanwege een blessure ook bij twee beklimmingen houden. Hans deed het in zijn eigen tempo en haalde ons heel knap in met een derde klim. ’s Avonds kwam Aafke net op tijd van boven voor de pasta (de weg moest eerst weer opengesteld worden) en daarna ging iedereen weer op tijd de slaapzak in. We hadden ook nog even een teamfoto gemaakt.

De tweede koersdag:

Na een toch wel vermoeiende woensdag hadden we geen wekker gezet, maar we werden al op tijd wakker van de vuurpijl waarmee de groepen gestart werden en het gejuich langs de weg. Dus rond half vijf stonden we bij de camping langs de weg om met vele anderen de deelnemers aan te moedigen en natuurlijk heb ik daarbij ook veel foto’s gemaakt. We zijn daarna gaan ontbijten en klaar maken voor de rest van de dag. Ondertussen kwamen Wouter en Wiebe na hun eerste afdaling langs de camping en hen hebben we voorzien van warme chocolademelk. We hebben nog een aantal foto’s gemaakt bij de camping en op weg naar de auto die we e avond er voor al buiten het parcours hadden geparkeerd. Bij de start veel koude mensen met een deken om zich heen een een kop bouillon in de hand. We zijn met de auto zo’n 8 km. naar de skiliften van Oz gereden die deze dagen waarschijnlijk alleen voor de Alpe d’Huzes in bedrijf waren. Boven hebben we erg veel foto’s gemaakt en teamgenoten aangemoedigd. We hebben deze dagen ook wat dingen uit de Alpe d’Huzes winkels gehaald, waaronder op deze middag boven. Ik ben daar ook nog even op de foto gegaan met Dries van Agt die er boekjes zat te verkopen. Aafke had de dag eerder al zo’n boekje van hem gekocht en zij stond al met ‘m op de foto. Daarna zijn we in het Stiltecentrum bij de muur met hartekreten geweest, waar we er nog twee van ons aan hebben toegevoegd.

Daarna zijn we weer met de skilift naar beneden gegaan en met de auto naar Bourge des Oissans. Daar hebben we nog even in het dorp gezien en vervolgens zijn we weer naar de camping gelopen. Hier hebben we langs de weg nog een hele tijd deelnemers aangemoedigd en gefotografeerd en toen al onze teamgenoten er voor het laatst langs waren, zijn we aan eten gaan denken. We hebben ’s avonds de auto voor zover mogelijk ingepakt en de volgende ochtend kwam daar een natte tent bij. Teamgenoot Klaas reed met ons mee tot Meppel en na een bezoekje aan de afhaalchinees zaten we zo’n 12 uur na vertrek uit Frankrijk in onze tuin aan een combi-menuutje met nassi. Nog even ere wie ere toekomt: Age: 5x, Wiebe, 5x, Michel 6x, Sander 6x, Wouter 6x. Respect!

Terugblik:

Alpe d’Huzes 2013. Geen idee waar ik aan begon toen ik “ja” zei tegen de vraag of ik mee wilde doen, maar ik zei het met overtuiging. Een indrukwekkend evenement. Niet alleen door de schaal van de organisatie, maar zeker ook door alle persoonlijke redenen waarom mensen de strijd tegen kanker willen steunen. Ik bedank iedereen die ons heeft gesteund met sponsoring en andere initiatieven. Ik ben tevreden wat ik gegeven de omstandigheden uit mijn benen heb weten te halen, maar blijf balen dat ik geen lichtere tandwielen op mijn nieuwe racefiets heb gezet. Wat dat betreft had ik wél beter moeten weten waar ik aan begon. Wie weet, een volgende keer ….?

Bekijk onderstaande fotoalbums voor een indruk van Alpe d’Huzes. Voor downloads heb ik een verlaagd tarief ingesteld. De helft van de opbrengst gaat naar het KWF.

GoPro beelden vanaf mijn stuur: