- Kies niet voor vereenvoudigde weergave
- translate option in the menu
Weer is een jaar voorbij gevlogen. Bij het schrijven van deze blog meenden we even te moeten beginnen met een schaatswinter. De natuurijsperiode lag echter in december van het vorige jaar. Dit jaar begon voor ons bij kennissen in Stiens. Vanuit hun zolderraam hadden we een prachtig uitzicht op alle vuurwerk in de wijk. Het was een gezellig begin van het nieuwe jaar. Vanuit Stiens brachten we de nieuwjaarswensen eerst bij heit en mem in Franeker, daarna bij ma in Giethoorn.
Ook dit jaar gingen we er graag af en toe even samen op uit. We hadden een hotelbon die we in februari verzilverden in Callantsoog. Daar mocht Yerke ook mee en het was heerlijk om even uit te waaien op het strand. Op de terugweg bezochten we nog even Aafke’s neef Jan Gerlof die in Den Helder woont dus ook dat was leuk. Daarna werd het tijd om aan de wintersport te gaan denken.
In maart vertrokken we weer naar Steinach am Brenner. Anke ging ook mee en nam ook collega Lieneke mee. Die kon je er wel bij hebben. Omdat normaal Anke vaak op Yerke past als wij weg zijn, ging hij deze keer ook mee. Het was even inschikken maar best te doen met z’n vieren plus hond in de Golf. We hadden een mooie vakantie met goed weer en prima sneeuw, al was het jammer dat de wind de natuursneeuw bij de Hochsonnlift had weg geblazen. Ook Arianna kwam langs om een dagje met ons mee te skiën. Dit jaar was het tenminste de 50e wintersport van Hank in Steinach. Op z’n zesde begonnen. Een keer overgeslagen bij corona maar ook wel eens met de kerstdagen extra geweest plus daarbij pakweg tien keer in de zomer. De VVV Wipptal vond dat een goede reden voor een Gäste-Ehrung. Dat was een mooie mijlpaal.
Dit bericht op Instagram bekijken
Een dag voordat we op wintersport gingen, had Aafke op haar werk en leuke functie langs zien komen. Arbeidsdeskundige Voorzieningen had haar altijd al interessant geleken en nu vond ze het een mooi moment om voor een nieuwe uitdaging te gaan. Ze mailde de functie naar huis en wilde daar in de vakantie naar kijken. Helaas bleek de opmaak van de vacature in de privémail onleesbaar. Thuis van wintersport moest ze op haar werk eerst nog wat andere dingen doen en toen ze naar de vacature keek, bleek dat ze die dag nog moest reageren. Aafke vond het te kort dag om nog een goede brief en een CV op te stellen, dus helaas. Een tijdje later sprak ze een collega die op de afdeling Voorzieningen werkte en vroeg ze naar de nieuw aangenomen collega. Er bleek echter nog niemand aangenomen, en de vacature ging nu extern. Hierop besloot Aafke alsnog te solliciteren. Half juli kon ze beginnen.
Tot juli ging Aafke gewoon verder in haar eerdere functie en gaat ook het leven thuis gewoon door. Na de wintersport gaat het bij ons altijd jeuken om de boot weer in het water te doen. Nu mag het voorjaar beginnen. Vanaf april varen we weer. We hebben ook de jacuzzi na de wintersport weer gevuld. Door de idiote regels van dat energieplafond zou het extreem duur zijn om in de wintermaanden de jacuzzi warm te houden, ondanks dat we in de zomer met onze 33 panelen stroom zat over houden. Omdat Hank last bleek te krijgen van de lage dosering chloor in de jacuzzi. probeerden we het nu met een zoutwater onderhoudssysteem. Dan heb je bijna helemaal geen chloor meer nodig. Deze Aquafinesse Dead Sea Experience bevalt ons goed.
Het voorjaar is ook altijd een mooie tijd om mooie natuurfoto’s te maken. Hank kreeg eindelijk de blauwborst mooi voor de lens. Een andere bijzondere foto was een vlucht ganzen voor de maan langs.
Dit bericht op Instagram bekijken
Andere foto’s maakten we in april in Roden. Mark won er in 2022 een wielerronde en tussen de prijzen zat een waardebon voor een shoot bij Foto Joke. Het zou zonde zijn om daar niks mee te doen en zo werd het een leuke serie foto’s.
In mei werd het Pinksteren. Bekenden van ons uit oostelijk Duitsland hadden gevraagd of we het leuk vonden om het pinksterweekend met hen te kamperen aan de Werbellinsee. We vonden dat een leuk idee als we het konden combineren met een bezoekje aan Berlijn. We plakten er dus een paar dagen bij aan. We hebben er in de buurt gefietst, een sluizencomplex met scheepsliften bezocht, zelfs even een waterfiets gehuurd, kort in Polen gekeken en uiteindelijk zijn we met de fietsen achterop naar Berlijn gereden. We hebben er in een dag heel veel gezien. Een compleet verslag van ons pinksterweekend hebben we HIER staan.
Het was begin juni dat Yerke een beetje zielig deed in de hoek van de keuken. Toen we met ‘m wilden lopen, ging hij met zijn kop naar z’n flank. Toen Hank keek, zag hij een enorme vleeswond. We hebben meteen de dierenarts gebeld waar we snel terecht konden. Eén blik van de dierenarts was voldoende. Hier blijven en hechten. Toen we Yerke ’s middags weer ophaalden, had hij een hele winkelhaak in zijn zijde gehecht. Ook onderhuids was er gehecht. Volgens de dierenarts was het geen bijtwond. Yerke moet ergens achter zijn blijven haken. We hebben het hele huis en de tuin afgezocht op uit stekende spijkers maar niks raars gevonden. Het enige dat we konden bedenken was dat hij in de tuin een kat heeft willen wegjagen en toen achter een gesnoeide tak van de vlinderstruiken is blijven hangen. Toen de hechtingen er uit mochten, bleek een deel huid in de winkelhaak te zijn afgestorven. Dat is verwijderd waardoor er een open wond open bleef. Drie keer daags schoonmaken en insmeren met honingzalf en een paar weken later was het eindelijk dicht. Inmiddels is de vacht van Yerke weer gegroeid en er niks meer van te zien.
Dit bericht op Instagram bekijken
In juni kwam ook Arianna weer bij ons op visite. Het is altijd leuk om onze Italiaanse bonusdochter weer te zien. Inmiddels woont ze en werkt ze als microbiologe in Tübingen, Duitsland. We zijn met haar en twee schoolvriendinnen uit haar AFS jaar bij ons wezen varen. Het was in het begin van de zomer nog mooi weer. We zijn regelmatig even met de boot op pad geweest, wezen fietsen of wandelen. De eerste twee weken van juli had Aafke vrij genomen, als overgang tussen haar oude en haar nieuwe functie bij UWV. Echte plannen hadden we niet maar het zou zonde zijn om deze weken voorbij te laten gaan en dan alleen maar in en om huis te zijn geweest. We hadden een nieuwe tent, het was mooi weer dus besloten we te gaan kamperen. In de eerste week boekten we drie nachten bij Flevo Natuur. Dat is een naturistencamping bij Zeewolde. We gaan vaak genoeg naar de sauna om geen problemen te hebben met naakt dus we wilden wel eens ontdekken hoe het daar was. Met Yerke bij ons kwamen we op een kampeerveld voor mensen met hondjes te staan; heel gezellig. We hadden zo’n 20 meter schapengaas gehaald waardoor we Yerke bij de tent konden houden als we zelf bijvoorbeeld naar het zwembad of de sauna gingen. Dat werkte prima. Voor extra schaduw hadden we onze event-shelter voor de tent gezet. We vonden het zo apart om naakt te fietsen dat we een overbuurman hebben gevraagd of hij met onze eigen mobiel een foto van ons wilden maken. Hank ze meteen: “Die komt op de kerstkaart.”
De laatste dag op Flevonatuur hebben we de tent snel ingepakt voor er noodweer zou komen. Na een dag of twee thuis, werd het weer mooi weer en besloten we naar Texel te gaan. Op camping Loodsmansduin vonden we een mooi plekje. Het was iets minder warm dan de week er voor maar we hebben ons prima vermaakt op het strand en op de fiets. Ook deze keer bleef Yerke achter het schapengaas terwijl wij naar zeehondencentrum Ecomare fietsten.
Half juli begon Aafke in haar nieuwe functie en met haar opleiding. Als Arbeidsdeskundige Voorzieningen ga je over praktische hulpmiddelen die het mensen met een beperking mogelijk maken aan het werk te gaan of een opleiding te volgen. Dat kan variëren van een vervoersregeling of een aangepaste auto tot aangepaste schoenen, een brailleregel, traplift of speciale software. Voor haar opleiding ging Aafke vanaf half juli elke woensdag naar Utrecht en verder met mensen uit haar opleidingsklasje door het hele land voor verdieping in bepaalde onderwerpen of op bezoek bij leveranciers. Haar standplaats blijft Zwolle maar ze kan nog steeds veel thuis werken.
Fotografie is al heel lang een hobby van Hank. Hij vindt het ook altijd interessant om weer eens wat nieuws te ontdekken. Hij heeft er lang tegenaan gehikt maar uiteindelijk deze zomer een drone gekocht: de DJI min 3 pro. Daar heeft hij deze zomer al flink mee geoefend en in de herfst heeft hij ook zijn dronebewijs A1 – A3 gehaald. Voor deze drone van minder dan 250 gram is dat niet nodig maar het is altijd goed om de regels te kennen en wie weet wat de toekomst verder brengt. Hank is nog steeds huisman. Hij zorgt vaak voor lunch en het avondeten en doet extra veel in de huishouding. Hij zou liever een leuke, uitdagende parttime baan hebben maar kan nog steeds niks vinden dat aansluit bij zijn HB zijn. Hij laveert nu tussen acceptatie en dan maar wat andere uitdagingen in het leven zoeken, en de hoop om toch weer iets te vinden dat net zo goed bij hem past als destijds bij UMCG Ambulancezorg voordat die functie door een reorganisatie totaal werd uitgehold. Ondertussen besteedt hij nog elke dag aandacht aan zijn privéproject en ook daar haalt hij veel voldoening uit. Hij is deze zomer zelfs gastspreker over dit project op een themadag geweest. Dat lag best wel buiten zijn comfortzone maar het tóch te doen, gaf best voldoening.
Deze zomer hebben we allebei wel even in de lappenmand gezeten. Hank had kiespijn. Dat werd een wortelkanaalbehandeling. Daarna kwam de kiespijn terug. De kies zou toen getrokken worden maar de tandarts wilde toch nog een poging wagen bij de kaakchirurg. Daar kreeg Hank een wortelpuntbehandeling. Toen Hank een paar dagen later belde dat het leek alsof toch weer een ontsteking onder de kies ontstond, werd hij afgescheept door de assistente van de kaakchirurg. Dat kon niet na een geslaagde ingreep. Na een week pijn lijden constateerde de kaakchirurg zelf dat het toch zo bleek te zijn. Opnieuw aan de antibiotica en toen was Hank voorlopig wel even klaar met alles wat op tandarts lijkt. In dezelfde periode had Aafke een flinke oorontsteking. De huisarts had het nog niet eerder zo ernstig gezien dus dat wil wel wat zeggen. Aafke moest dagelijks op controle maar gelukkig bleek opname in het ziekenhuis niet nodig. En zo gingen we langzaam richting de herfst, maar eerst vertellen we nog wat over de rest van de familie.
Met Mark en Ella gaat het goed. In mei is Ella bij Mark ingetrokken. Eind dit jaar was de grote verbouwing van de badkamer in Mark’s huis in Heerenveen. Het is er flink van opgeknapt. Deze zomer zijn de ouders van Ella gezellig een keer met ons mee wezen varen. Onderweg maakte Hank varend en wel in een snelle reactie een bijzondere foto van een buizerd met prooi die werd aangevallen door een zwarte stern. Een heel bijzondere foto.
Dit bericht op Instagram bekijken
Aan het eind van de zomer zijn wij een keer met Mark, Ella en haar broer met hun eigen karts wezen karten bij Eefde. Dat doen we graag nog een keer, liefst als er niet allemaal kindertjes aan het trainen zijn voor hun wedstrijd van een dag later. Verder zijn Mark en Ella natuurlijk veel aan het fietsen. Tijdens hun mountainbikevakantie in Oostenrijk werden ze in de skilift overvallen door een vreselijk noodweer dat onverwacht over Tirol trok. Wij zijn blij dat ze er zonder kleerscheuten vanaf zijn gekomen. Zij zijn blij dat ook de mountainbikes heel zijn gebleven. Mark was dit jaar profwielrenner bij Scorpions Cycling Team; een nieuwe Continental ploeg. Het was een seizoen met veel materiaalpech, een nare valpartij en minder successen dan vorig seizoen. Volgend jaar fietst Mark weer voor Houttec Cycling Team Fryslân.
Dit bericht op Instagram bekijken
Met Anke gaat het ook prima. Ze heeft sinds begin dit jaar een leuke vriend in Kars. Ze zijn al een paar keer samen met zijn camper weg geweest en volgens ons hebben ze het wel naar hun zin. Anke woont nog steeds in Drachten. Kars woont vlakbij Ruinerwold, dus dat is ook vanaf hier lekker in de buurt. Anke houdt erg van duurzaamheid. Als je je haar wast met een shampoobar, dan scheelt dat verpakkingsmateriaal. Ze bezocht in 2023 de volgende plaatsen: België meerdere keren, Steinach, Luxemburg, London, Reims, Vlieland, Griekenland, Warschau en Egypte. Dat was allemaal al geboekt voor ze Kars leerde kennen trouwens.
Op 22 augustus waren heit en mem 60 jaar getrouwd. Wij wisten natuurlijk al dat de wethouder namens de gemeente Waadhoeke zou komen feliciteren dus zorgden we dat we er zelf ook waren. Onderweg haalden we de oranjekoek op die Ingrid had geregeld.
Het weekend er na hadden ze een gezellig feestje in Wier. We hebben er een leuk fotoboek voor hen van gemaakt. Toen we van het feestje naar huis reden, hadden we geen puf meer om ’s avonds nog de Gondelvaart van Giethoorn te bekijken. Het is niet anders. We zagen deze zomer wel die in Belt Schutsloot. Daar zijn we met vrienden in onze boot heen gevaren. Ook dat was heel gezellig.
Met ma gaat het ook goed. Haar nieuwe woning wordt steeds meer haar eigen plekje. We brengen er vrij regelmatig een prakkie eten als we wat over hebben en lunchen ook vaak op zaterdag een kiploempia van de markt in Steenwijk met haar. We zijn deze zomer spontaan een middagje met ma naar Urk geweest om een visje te eten, omdat ze dat vroeger ook graag met pa deed.
Op haar verjaardag had ma geen zin om thuis te zijn. Toen zijn we naar Hattem geweest waar we hebben gewandeld, twee musea bezochten en lekker hebben gegeten. Later aten we ook nog een keer gezellig met onze kinderen en aanhang pannenkoeken in Vledder met oma.
Eind augustus belde een bekende van ons. Hij was door verdrietige omstandigheden in het bezit van een boot gekomen en die moest nu van Katwijk naar Leeuwarden. Hij zelf was geen watersporter dus of Hank het zag zitten om daarbij te assisteren. Op de derde dag lag de Makma Cabin sloep op de plek in Leeuwarden. De eerste dag via de Kagerplassen tot net voor Haarlem. Dag twee door Haarlem, via het Noordzeekanaal, achter CS Amsterdam langs en dan via het Markermeer bij Lelystad naar het IJsselmeer tot Lemmer en dan de laatste dag door naar Leeuwarden. Het was een bijzondere ervaring en leuk dat Aafke in Lemmer nog even mee uit eten ging.
De zomer was trouwens niet echt geweldig. We hebben een tijd lang weinig gevaren en gefietst. Aan het eind van de zomer werd het beter en hebben we de boot weer meer gebruikt en wat vaker de racefiets gepakt. We zijn ook een paar keer wezen kitesurfen.
Verder zijn we dit jaar een paar keer naar de sauna en het theater geweest. We zagen een stuk in het Shakespeare openlucht theater in Diever en aan het Zuiderpad in Giethoorn zagen we Fanfare. In het Woudagemaal te Lemmer bezochten we de voorstelling Floed. We fietsten naar de Oldtimerdag in Ruinerwold. Volgende keer kunnen onze eigen Solexen er ook wel staan, of Cornelis met z’n eend en brommers. In De Meenthe zagen we Toby Kooiman. Die voorstelling had Hank uitgekozen nadat hij in het voorjaar met ma naar de previews was geweest. De film Barbie zagen we in het Luxor in Steenwijk en was ook best leuk. Bij de Tocht, over de Elfstedentocht, eind november, had Hank last van een luchtweginfectie. Daarom is Aafke daar met Anke heen gegaan.
Tegen het najaar hebben we onze NEFIT combiketel vervangen. Deze was bijna 15 jaar en het einde van de levensduur was in principe in zicht. De overheid lijkt aan te sturen op een verplichte vervanging van een ketel door een hybride ketel met warmtepomp. Ons huis en het verwarmingssysteem is helemaal niet geschikt voor een duur systeem met warmte van een lagere temperatuur dus maken we liever zelf een keuze die voor ons het beste werkt. We hebben nu een ATAG ketel met een verwachte levensduur van rond de 25 jaar. Wie dan leeft, die dan zorgt.
Elk najaar komt het moment waarop we de boot opruimen. Dit jaar deze we dat begin oktober. Op 17 oktober vertrokken we voor het eerst naar Gran Canaria. Het was een heerlijke vakantie waarover we hier niet zoveel vertellen omdat de hele blog HIER te vinden is. We hebben inmiddels alweer geboekt voor het najaar van 2024.
De blog over deze vakantie eindigt trouwens met het airco hoestje van Hank. Deze groeide uit tot een flinke luchtweginfectie. Die scheen te heersen en komt bij Hank met z’n astma altijd net wat harder aan. Dus dubbele pufjes en gelukkig maakten een paar pilletjes codeïne een einde aan onbedaarlijke, doodvermoeiende hoestbuien.
Eind november hadden we nog een hotelbon liggen die in 2023 op moest. We boekten een hotel in De Koog op Texel, waar Yerke ook welkom was. We kwamen aan op een vrijdag bij zware noordwesterstorm. Het strand was niet te doen. Het was een zandstorm die we onszelf, maar ook zeker Yerke niet aan wilden doen. In de duinen was het beter. We hebben museum Kaap Skil weer bezocht en heerlijk gegeten bij Burgers, Beer en Blues.
Dit bericht op Instagram bekijken
De volgende ochtend liepen we eerst met Yerke over het strand vlakbij het hotel. Dat was al een stuk beter dan de dag eerder, maar toen we na het uitchecken bij de Slufter wilden lopen, was het natte hagel, wind en kou. Toen hebben we maar de boot van 11.00 terug gepakt. Nog even via heit en mem in Franeker en de badkamerverbouwing van Mark in Heerenveen en toen waren we mooi op tijd thuis voor de kwalificatie van de F1 in Abu Dabi.
We zitten nu in de laatste weken van 2023. Het mooie van het afgelopen jaar was dat we het weer samen mochten beleven. Op naar weer een nieuw jaar om mooie herinneringen te maken. Kerstkaarten sturen we in print alleen nog naar de oudere generatie en broers en zussen. Voor elk ander staan hier onze digitale wensen voor kerst en nieuwjaar. Klik op de kaart voor een vergroting.
PS met kerst heeft Aafke griep. Hank probeert haar zo goed mogelijk te verzorgen.