- Translate option in the menu
- Kies niet voor vereenvoudigde weergave
- Full album op Facebook
We schrijven deze blogs met verschillende details omdat we het zelf leuk vinden om zo later herinneringen terug te halen. En wie weet bevatten ze leuke tips voor anderen.
Vorig jaar gingen we voor het eerst naar Gran Canaria. Deze vakantie was ons goed bevallen, zij het dat we een weekje eigenlijk te kort vonden. We wilden nog wel een keer heen, maar dan wat langer. Al in december 2023 boekten we. Het werd deze keer geen pakketreis maar we vonden zelf een hotel en de vlucht. Mede dankzij Anke haar credits en vaardigheden bij Booking dot com hadden we een erg goede hoteldeal. We vlogen met Transavia. We boekten buiten de noordelijke herfstvakantie. Zo kunnen Anke en Kars (die in het onderwijs werkt) zelf eventueel nog weg en hebben wij oppas voor Yerke. Vroeg boeken, voelde wel lekker. Dan konden we dit vast afvinken. Eerst nog de wintersport en een weekje kamperen in Tübingen. Op 10 oktober was het eindelijk zo ver.
Donderdag 10 oktober
De dag begon met lichte stress. Alle bagage stond ingepakt klaar maar Aafke was ineens haar portemonnee kwijt. Gelukkig bleek die zich toch in de tas te bevinden waar die hoorde. Anke haar overleg van deze ochtend was verplaatst. Daardoor kon zij ons naar het station van Meppel brengen en kon ma in Giethoorn blijven. We hadden een dag eerder al besloten om een eerdere trein te pakken omdat de resten van een of andere orkaan ons slecht weer konden bezorgen. Die waarschuwing was inmiddels ingetrokken maar die eerdere trein hebben we maar genomen. Met een tweemanskaart reden we samen voor 34 euro naar Schiphol, met één overstap in Zwolle.
Op Schiphol ging het allemaal heel snel. We reisden alleen met handbagage: beide een North Face duffel maat S en een personal bag van de Decathlon. We hadden een tijdslot bij de Security gereserveerd en waren daarvoor iets te vroeg. Maar ze wenkten al dat we meteen door konden lopen. Daardoor hadden we er niet meer aan gedacht om beide bidons met water te legen. Hank mocht terug lopen om ze alsnog leeg te gooien, ging voor de tweede keer door de security check en toen konden door naar de gate.
Wij houden niet van stress door onverwachte vertragingen. Dan hangen we liever iets langer bij de gate rond. Uit verveling ga je dan wat winkeltjes bekijken. Hank zag op zijn loopje in de een DJI Neo een leuke drone. Bij de gate heeft ‘ie ‘m gegoogeld en daarom zijn we zijn nog een keer samen gaan kijken. Het bleek echter de Neo Selfie, waarmee je voor meer geld een mindere drone had dan de Neo. Onze DJI mini 3 pro hadden we deze keer maar thuis gelaten omdat die ons te groot is voor het weinige dat je op Gran Canaria mag dronen. Zo’n Neo als leuke volg-drone halen we dan later wel een keer (de dag na thuiskomst).
Vlak voor het boarden was een grondstewardes ineens heel druk met het opmeten van koffers handbagage. Wij mochten grotere tassen dan veel anderen omdat wij nog voor april geboekt hadden. Toen zijn namelijk de kleinere toegestane afmetingen ingevoerd. Toch werden we een beetje zenuwachtig van mensen die naar de balie werden gestuurd om.bij te betalen omdat hun koffertje niet in het bakje paste. We hebben daarom maar wat nonchalant rond gekeken en onze rug met de North Face duffels een beetje van deze dame weg gedraaid. We hadden priority boarding dus konden snel het toestel in; een Airbus 321 neo. Het toestel zat behoorlijk vol maar de plek links naast ons, langs het gangpad, bleef leeg.
Het is altijd fijn als je zitplaats een usb aansluiting heeft waarmee de mobiel mooi opgeladen blijft. Onboard enter- en infotainment was er niet. Aafke luisterde via haar oortjes naar een audioboek. Hank luisterde muziek op zijn noise canseling bluetooth koptelefoon en volgde via de Sygic app de route van het toestel. We zagen veel van Frankrijk, Portugal en Spanje en vlak voor het einde heel mooi Gran Canaria en Tenerife liggen.
Het voordeel van reizen met alleen handbagage is dat je bij aankomst rechtstreeks naar de uitgang kunt lopen en de bagageband links kunt laten liggen. Het was even zoeken naar de bushaltes van het “Global” openbaar vervoer. Bij de haltes stond een jongen met geel hesje die informatie gaf aan reizigers. Wij moesten lijn 90 hebben. Voor € 3,50 per persoon werden we in een minuut of veertig naar Playa del Inglés gebracht. Onderweg zijn we nog even op een andere plek gaan zitten omdat de airco bij elke bocht en stop precies op Hank druppelde. Eigenlijk stapten we wat haltes te vroeg uit de bus. We herinnerden ons dat we vlak bij CC Cita zaten maar er waren haltes dichterbij ons hotel geweest. Maar na een dag zitten is zo’n wandelingetje ook niet verkeerd.
Het inchecken bij Hotel Aguacates ging vlot en even later liepen we kamer 215 binnen. De komende twee weken woonden we hier. Slaapkamer, badkamer, woonkamer met open keuken en een groot balkon. We pakten snel wat dingetjes uit en vonden het wel tijd om wat te eten. Aafke had net voor de bushalte bij Cita een eettentje gezien en we besloten daar heen te lopen. in Los Porches bleek het eten lekker en betaalbaar en de bediening vriendelijk en snel. Bij het afrekenen kregen we elk een shotje aangeboden. We kozen voor de limoncello. Welkom op Gran Canaria! We hebben op de terugweg naar ons hotel nog even in Cita gekeken en alvast zonnebrand, aftersun, shampoo en nagellakremover gehaald. Dat zijn dingen die in de handbagage niet mee konden. We hebben ook nog even een Nederlandse bekende van vorig jaar goedendag gezegd en daar een glaasje spa rood gedronken. Later in de week brachten we hem een pakje Kanjers stroopwafels. Daarna gingen we maar snel naar bed.
Vrijdag 11 oktober
Tegen een uur of drie ’s nachts waren we er echt klaar mee. Wat was het warm op deze kamer zonder airco. We besloten in de woonkamer en de slaapkamer de schuifdeuren naar het balkon een eindje open te zetten. Daar werd het al snel een stuk beter van. We zouden dit voortaan elke nacht doen en dat werkte prima. Overdag zetten we natuurlijk alles potdicht.
We werden voor zonsopkomst wakker. Het loopje naar de duinen bleek kort. Nog geen twee minuten lopen en je kon de zon vanuit de zee zien opkomen. Vandaag was het wat bewolkt. We liepen op de terugweg de supermarkt binnen die in de zijkant van ons hotelcomplex bleek te zijn gevestigd. We kochten onder andere voor een tientje een compacte rode parasol voor op het strand, haalden een grote fles water, wat etenswaren en een doos cornetto’s. In het keukentje van ons appartement stond een koelkast met vriesvak.
Het ontbijtbuffet bood o.a. yoghurtjes, verschillende broodjes en croissants, gekookte eieren (beter geregeld dan vorig jaar!) en ook gebakken ei en scrambeled eggs, gebakken spek, koffie, thee, koeken, beleg en meer. Niks op aan te merken. We gingen lekker buiten zitten en keken uit op het zwembad. Terug op de kamer hebben we eerst het bed eens onder handen genomen. In een hotel met twee losse bedden binden we vaak de poten aan elkaar vast. Dat was nu niet echt een probleem maar de matrassen dreven wel uit elkaar. Wij liggen nu eenmaal graag dicht tegen elkaar aan. We hebben daarom een dekentje om de matrassen gedaan en daar de lakens overdwars op neergelegd met de einden onder de zijkanten van de matrassen. Dat bleek de komende nachten goed te werken.
We hebben daarna onze strandtas klaar gemaakt. Daarvoor gebruikten we de rode North Face duffel. In de tas onder andere ons grote rode badlaken vanuit de boot. Het rode parasolletje ging hangend aan de schouder van Aafke mee. Door de duinen liepen we naar ons favoriete plekje op het strand. We worden graag streeploos bruin en bij strandkiosk 7 hangt altijd een gezellig sfeertje met lekkere muziek. We liepen zowaar in één keer goed. Gewoon onder Hotel Riu Palace door, rechtsaf het pad de duinen in, links aanhouden op de eerste splitsing en dan door lopen tot je na een paaltje met bordje linksaf over een wat grotere vlakte precies goed uit komt. Totaal 1,85 km. We hebben veel onder ons mooie parasolletje gelegen, goed gesmeerd met factor 50 en regelmatig een plonsje in de zee gemaakt.
Aan het einde van de dag pakten we ons spulletje bij elkaar. Vandaag liepen we het hele strand af tot de boulevard met alle winkeltjes bij Playa del Inglés en vanaf daar naar ons hotel. Deze avond liepen we naar Yumbo om in Skansen te eten. Dat restaurant was ons vorig jaar goed bevallen. Helaas bleek de ruimte leeg te staan. We hebben daarop bij een ander tentje gegeten. We zagen dat mensen aan een ander tafeltje bij het afrekenen een shotje kregen aangeboden. Wij kregen elk twee toffees…. Hank had nog even in het winkeltje er tegenover een lanyard (sleutelkoord) van Gran Canaria gehaald als goedkoopste oplossing om de bedpoten aan elkaar te binden, maar deze hebben we niet gebruikt. Aafke poetste nog even haar tanden en deed de beugel weer in. Daarna liepen we terug naar ons hotel. Yumbo is het trefpunt voor de gay scene op Gran Canaria. Het was toevallig Gay Fetisch week. We zagen opvallend veel mannen met een hondenmasker op, soms aan de lijn bij een andere man. Wij verwonderen ons liever dan te oordelen. Toch liet Hank zich na een “good evening” tegen de ene man per ongeluk een “woef!” ontvallen tegen zijn “hondje”. We hopen maar dat ze er nog wat om konden lachen. Wij houden trouwens op Strava al onze loopjes bij. Terug bij ons appartement stonden ze opgeteld op 15 km. totaal. We zijn deze avond nog even gezellig wezen stappen. Aafke moest eerst vragen welke cocktail kleurloos is vanwege haar beugel. Zij dronk deze week bij het uitgaan gin-tonic of spa rood.
Zaterdag 12 oktober
Opnieuw waren we op tijd wakker om de zonsopkomt te zien. Dat was een minuut of drie na acht uur. Omdat je vanaf 8 uur kunt ontbijten, konden we daarna zo aanschuiven. We besloten daarna maar eens naar Bike Motion te lopen om alvast e-mountainbikes voor zondag te regelen. Strandtas en parasolletje gingen mee. We reserveerden de fietsen maar betaalden nog niet. De door Mark geadviseerde Gran Canyon tour leek hen een goede keuze. De volgende ochtend konden we om half 9 terecht. Daarop liepen we nog even door de naastgelegen supermarkt om ranja te halen. Dat zei de supermarkt bij ons hotel niet te hebben. Vervolgens namen we voor € 1,50 pp de bus naar de vuurtoren van Maspalomas. Vanf hier is het iets korter lopen naar ons vaste plekje op het strand.
In de loop van de middag begon het wat te betrekken. Bij onze wandeling terug door het Sahara zand in de duinen voelden we een enkele losse druppel vallen.
Aafke kookte pasta die we op ons balkon hebben gegeten. Daarna hebben we een beetje gedut. Het wordt pas laat gezellig bij de bars, terrasjes en clubs in Cita. Hier kwamen we oude bekenden van vorig jaar tegen. Het regende lichtjes toen we weer naar ons hotel liepen. We nemen aan dat men er op het droge Gran Canaria erg blij mee is. In totaal liepen we vandaag 10 km. Het was een mooie lange dag en we hebben prima geslapen.
Zondag 13 oktober
De dag waarop we wilden mountainbiken, begon met regen. Na ontbijt met eigen yoghurt en muesli op de kamer besloten we door de regen naar Free Motion te lopen. We wilden er eerst maar eens overleggen wat wijsheid was met regen. We hadden immers twee fietsen gereserveerd die klaar stonden voor ons.
Volgens de medewerker die gister de reservering met ons had gemaakt, gingen ze op zondag pas om 9 uur open. Hij had gister nog half 9 gezegd. De deur ging voor ons op slot dus dat was een beetje vervelend. We hebben even buiten gewacht en zijn toen naar een collega gelopen die buiten bezig was. Deze man dacht tenminste met ons mee. Jean Luca bleek zich Mark en Ella ook nog wel te herinneren. Volgens hem konden we gewoon cancelen als er nog niet betaald was en zou hij dat bij dit weer zeker doen.
Daarop zijn we weer terug naar het hotel gelopen, nog mooi op tijd om alsnog van het ontbijtbuffet gebruik te maken en daarna meteen lekker koffie te drinken.
Inmiddels was het zonnig geworden en leek de voorspelling voor deze dag gunstiger. We hadden ons er op ingesteld te gaan fietsen dus trokken we opnieuw de meegebrachte wielerbroek aan en liepen we opnieuw richting Free Motion. De luchten rondom bleken toch nog dreigend en ook boven de bergen was het donker. Daarop besloten we voor vandaag definitief van het fietsen af te zien. We hadden immers nog twee weken. We maakten het rondje af richting hotel en stelden onze plannen bij.
We pakten onze strandtas weer in en namen plaats van het rode parasolletje twee snorkelmaskers mee. Even later zaten we in bus 33 naar Puerto de Mogan. Ik had ergens gelezen dat je ook hier mooi kon snorkelen maar dat viel tegen. In de baai bij het strand zagen we wel wat mooie visjes maar het haalde het niet bij wat we gewend waren van vorig jaar in Arinaga of bij Playa del Cabron. Op het strand liggen, gaf ons een wat opgesloten gevoel. Hier lag bijna niemand topless terwijl je bij Maspalomas heerlijk streeploos kon bijbruinen. Die vrijheid voelt veel lekkerder. Daarop hebben we nog even een rondje gelopen door het mooie stukje bij de haven en de bus naar Maspalomas gepakt.
We hadden vandaag op ons vaste plekje geen parasol mee dus huurden we deze. Dat kost er slechts € 2,50 per dag, tot 17.00 uur. We hebben nog even heerlijk gelegen en geplonst. Hank maakt graag foto’s van Aafke en de duinen met de bergen op de achtergrond vormen een mooi decor. Onze rode baddoek, wapperend in de wind maken het artistieke plaatje compleet.
Dit bericht op Instagram bekijken
Daarna zijn we door de duinen terug gelopen naar ons hotel. Aardappelen hadden we al, We kochten in het supermarktje een zakje diepvriesgroente en los gehakt. De prijzen waren nog normaal maar een pot appelmoes was ruim vier euro. Die hebben we dus maar laten staan. De keuken in ons appartement heeft maar twee elektrische kookplaten dus dat vraagt om simpel koken. Het keukengerei mag ook wel aangevuld met o.a. een goed schilmes en een plastic spatel om door de teflon pan te roeren. Een typisch Spaans toetje lijkt een soort vanillepudding met een rond Maria koekje erop.
Aafke wilde graag bij de boulevard kijken of er live muziek was. Van bovenaf hoorden we die al maar het klonk behoorlijk vals. Het leek er ook niet gezellig dus zijn we de trappen niet afgedaald. We liepen langs de barretjes met vooral Duitse vakantiegangers bij CC Sandia naar Yumbo en door naar Cita. Hier vond Aafke een mooi rood cocktailjurkje die we maar mee genomen hebben ter vervanging van een zilveren jurkje uit Frankrijk dat eigenlijk wel afgedragen is. In een bar ontmoetten we onze Noorse vrienden weer. Zij hadden het gister bij een andere bar zo gezellig gemaakt dat ze vergeten hadden om er af te rekenen. Daarom zijn we daar ook nog even heen gegaan om dat te herstellen en nog een drankje te doen. De totale loopafstand van vandaag was 15 km.
Maandag 14 oktober
Na de zonsopkomst vanuit zee en ontbijt werd het een echte stranddag. Hank had een idee voor foto’s in zijn hoofd en vroeg Aafke om haar nieuwe rode jurkje mee te nemen in de strandtas. Tussen het zonnen en plonzen door hebben we prachtige foto’s in de duinen gemaakt.
Dit bericht op Instagram bekijken
We hebben deze avond zelf gekookt: opgebakken aardappels met kipnuggets en doperwtjes. Een bakje vanillepudding met koekje na. ’s Avonds zijn we na een tukkie weer gezellig uit gegaan. We raakte in gesprek met een gezellige Duitser die in New Mexico woonde dus we hadden mooi wat om over te praten. Wij bezochten daar ooit de Carlsbad Caverns.
Dinsdag 15 oktober
We hadden niet meer gereserveerd maar het weer leek goed dus hebben we de wielerbroek weer aangetrokken en zijn we naar Free Motion gelopen. We huurden zonder reservering vooraf twee hardtail e-mountainbikes. Hank heeft het afgelopen jaar veel last gehad van een hardnekkige, terugkerende luchtweginfectie dus de conditie was niet op peil om een poging met een gewone MBT te wagen. En waarom zouden we ons ook willen afbeulen tijdens onze vakantie? Dat hebben we in het verleden al genoeg gedaan.
Wederom bleek Jean Luca daar een topper. Een fiets voor Aafke was er wel maar die in Hank zijn maat had een defect. Jean Luca zei de dame bij de balie echter dat hij wel even een voorwiel voor me ging wisselen en dat ze de boeking dus rond kon maken. We hadden elk een eigen bidon mee en kochten er twee bidons met water bij. Volgens de collega van eerder hadden de fietsen twee bidonhouders. Niet dus, waardoor Hank met twee bidons in zijn rugzak reed.
Dit bericht op Instagram bekijken
De Gran Canyon route was werkelijk prachtig. Mark had de route via het exporteren en omzetten van GPS files voor ons klaar gezet in Komoot en dat werkte prima. We reden langzaam stijgend een vallei in, daarna ging het met een paar haarspeldbochten omhoog waar Mark nog steeds de KOM (King of the Mountain) in Strava heeft, daarna een dam over en vervolgens reed je echt de bergen in. Het was fietsend goed te doen en de uitzichten en landschappen waren prachtig. Hank vindt Aafke ook een prachtig model en in geen velden of wegen waren andere mensen te bekennen. Omdat hij nou eenmaal is zoals hij is, vroeg hij Aafke om esthetisch naakt met de mountainbike in dat mooie decor te poseren. Omdat Aafke nu eenmaal is zoals zij is, deed ze dat met alle plezier maar was ook Hank daarna aan de beurt. Deze keer met haar mobiel. Dit krijgt straks nog een staartje.
Een heel eind verder reden we terug via de CG 60. Aafke vroeg zich nog af of Tejeda ook nog te befietsen was. Daar zijn we toch maar niet aan begonnen. Wel stopten we even bij het observatieplatform om daar onze meegebrachte boterhammen te eten. We reden vervolgens terug naar Free Motion, leverden de fietsen in, kregen de borg terug en liepen terug naar ons hotel. We hadden geen zin meer om de eerste medewerker van zaterdag er nog even op te wijzen dat de Gran Canyon route volgens een bord onderweg bij regen niet te fietsen was en dat hij ons dat zondag om half 8 ook wel had kunnen zeggen in plaats van de deur voor ons te sluiten. Jean Luca moet je daar hebben!
De route op Strava
De route op Komoot
We kleedden ons om en gingen naar het strand. Het waaide er redelijk hard. Toen we aan het einde van de middag terug liepen, zaten we allebei onder een soort smurrie van zand, zonnebrand en zeewater. Pas onder de warme (prima) douche op onze hotelkamer spoelde dit weg. Het doucheputje leek wel de Sahara.
Voor we vertrokken om bij Los Porches te eten (met een shotje Limoncello na) hoorde Hank vanuit de keuken Aafke gillen vanuit de slaapkamer. “Hank, ik weet niet wat er gebeurt. Help!”. Het blijkt dat Komoot je een email stuurt na het voltooien van een tocht. Je kunt dan op een linkje klikken om extra informatie en foto’s aan de tocht toe te voegen. “Die naaktfoto’s van jou gaan naar Komoot!” Nou liggen we hier elke dag op het naaktstrand maar dit is nou ook weer niet de bedoeling. Gelukkig bleken de foto’s nog niet daadwerkelijk in Komoot te staan en konden we de upload beperken tot de foto’s die wel geschikt zijn voor jeugdige en preutse kijkers. Hilarisch was het moment wel.
Die avond gingen we natuurlijk weer stappen. Een kerel op de dansvloer dacht even te sjansen met Aafke. Dikke pech voor hem. We spraken met een Oostenrijker over mooie skigebieden en met een Brits stel over drones. Dat vinden we zo leuk aan de barretjes en terrasjes in Cita. Al die nationaliteiten. In de bars van Sandia tref je alleen Duitsers.
Woensdag 16 oktober
Na wederom een zonsopkomst in de duinen en ontbijt in het hotel gingen we wederom lekker naar het strand. Vroeger vonden we strand na een half uurtje doodsaai. Nu vinden we het heerlijk relaxed. Een mens kan veranderen. Inmiddels hadden we ontdekt dat ons hotel wasmachines had. Ons badlaken stonk naar zweet, zonnebrand en zee dus hebben we deze en wat kleding gewassen en op ons balkon uit gehangen. We hadden een van de droogrekjes uit de wasruimte mee genomen en er zat een uittrekbaar rekje op de zijmuur van het balkon.
Deze avond wilden we een keer ergens anders eten dan bij Los Porches. Heel veel tijd om een plekje te zoeken, hadden we niet. Het Britse stel van gister had ons uitgenodigd voor een drankje in het superdeluxe Riu Palace hotel, waar zij een suite hadden gehuurd. Er was namelijk live muziek.
We zochten in Cita een leuk terras met betaalbare menukaart maar op elk terras stonden de asbakken op tafel en werd er gerookt. Dat vinden wij sowieso al vies en helemaal onder het eten. Het werd dus opnieuw Los Porches. Deze keer probeerden we een keer Baileys na. We hebben hen nog even speciaal een compliment gegeven dat het restaurant non smoking is. Op het terras van het Riu vielen we eerlijk gezegd wel wat uit de toon in onze vrijetijdskleding. Allemaal mensen in pantalon en overhemd of avondjapon en de live muziek bleken operazangers. Maar de cocktail smaakte prima en de gesprekken waren gezellig.
Ondertussen was het aardig gaan waaien. Om te vermijden dat onze baddoek van het balkon waaide, zette Hank deze vast met twee stoelen. Daartegen kwam de tafel zodat de stoelen niet konden gaan schuiven. Andere kledingstukken bonden we zoveel mogelijk vast aan het droogrekje.
Donderdag 17 oktober
Deze ochtend was de kleding droog en volgens ons was er niks van het balkon gewaaid. De zonsopkomst was mooi maar we werden bijna gezandstraald door de harde wind. Dit was geen stranddagje. We besloten daarom naar een resort te lopen met zwembaden, muziek en cocktailbar. Daar hadden we een lekker relaxdagje uit de wind. We spraken er Nederlanders, Schotten, Britten en Duitsers. Je kon er ook eten maar we besloten aan het einde van de middag naar Poke Station te gaan. We namen de bus. Net als vorig jaar was de Poke Bowl erg lekker.
Ik koos dezelfde ingrediënten als toen, alleen de zongedroogde tomaatjes zaten niet meer in het keuzemenu. Dat was wat jammer. Een verbetering was er dit jaar wel dat je niet niet vanaf drie kanten muziek hoorde, maar slechts van twee kanten. We liepen daarna onder een volle supermaan terug naar ons hotel en besloten deze keer maar eens op tijd naar bed te gaan.
Vrijdag 18 oktober
Onze nieuwe Engelse vrienden uit het Rio Palace Hotel stonden vandaag tot onze verbazing ook in de duinen de zonsopgang te bekijken. Kevin en Jill zijn niet echte ochtendmensen.
We lagen al een tijdje op het strand toen Toby en Caroline aan kwamen lopen. Dat zijn Engelse vrienden die al heel lang in Nederland wonen. Toby bleek inmiddels twee dagen Ier te zijn. Dat Caroline met haar inburgering bezig was, dat wisten we al. Sinds de Brexit kun je als expat beter Europeaan zijn. Het is hun eerste keer op Gran Canaria. We spraken af om ’s avonds samen te gaan eten en hen daarna de leukste bars en terrasjes te laten zien.
Aafke en ik worden eerder rood dan bruin. Ondanks dat we veel onder ons rode parasolletje liggen en regelmatig met factor 50 smeren (1 volle bus per week) beginnen we voor ons doen aardig bruin te worden. De kledingkast in onze slaapkamer heeft twee openslaande deuren. Eén heeft een grote spiegel aan de binnenkant. Toen Aafke daar tussen stond om kleding uit de kast te pakken en zich omdraaide, slaakte ze een kreetje van schrik. Wie was deze bruine dame die haar ineens aankeek?
Hank liep even later naar Los Porches om even een tafel te reserveren. We zouden immers met zijn vieren komen. Hij werd al aangesproken met “amigo” en we kregen die avond een mooie plek. Het eten was weer prima. Toby een steak. Aafke en Caroline deelden een paella en Hank had een ossenhaas Stroganoff. We hebben daarna wat verschillende bars bezocht en in één daarvan kwamen we Kevin en Jill ook tegen. Ook met de Oostenrijkse skiër maakten we weer een praatje. Zo vreselijk groot is het hier nou ook weer niet en zo kom je steeds weer bekenden tegen.
Zaterdag 19 oktober
De zonsopkomst was deze dag niet spectaculair maar het kan niet alle dagen feest zijn. Het werd wel weer een mooie stranddag. We hebben weer lekker in schaduw, zon en zee gelegen en in de duinen nog wat foto’s gemaakt. Zo’n decor hebben we thuis niet.
We aten opgebakken aardappels met het restant vriesgroenten en daar bakten we een hamburger bij. We hadden niks met iemand afgesproken maar kwamen zowel Caroline en Toby als de Noren van vorig jaar tegen. Met een paar Fransen kon Hank nog redelijk communiceren maar Aafke vindt er weinig aan als ze het meeste niet mee krijgt. We hebben het maar niet zo vreselijk laat gemaakt.
Zondag 20 oktober
Ook vandaag was de zonsopgang niet spectaculair maar een ochtend zonder bewolking levert wel een mooie stranddag op. Ook Toby en Caroline kwamen weer naar het strand. We maakten plannen voor het huren van een auto en moesten lachen om een Duitse dame voor ons die volgens ons een drankje teveel op had. Ze was in ieder geval erg gezellig. Zelf drinken wij op het strand eerst uit onze bidons. Hank ranja en Aafke vanwege haar beugel water. Bij de kiosk halen we meestal spa rood en heel soms een pilsje. Met een beetje mazzel zitten we daar net op de stoeltjes als ze met samples rum rond gaan.
Terug bij het hotel reserveerden we een auto voor dinsdag. Die wordt dan ’s ochtends bij het hotel afgeleverd. Hank liep weer naar Los Porches om opnieuw een tafel voor vier te reserveren.
Het even die avond was weer prima. Daarna hebben we in de tuin van het appartement van Toby en Caroline nog een drankje gedaan. We hebben het niet te laat gemaakt. Zij hebben thuis heel drukke weken achter de rug.
Maandag 21 oktober
Deze ochtend werd ons relatief vroege opstaan beloond met een mooie kleurige zonsopkomst. Hank heeft er met de GoPro een mooie timelapse van gemaakt. De bewolking die de zonsopkomst zo kleurrijk maakt, zorgde wel voor een wat minder zonnige dag op het strand. Pas in het begin van de middag kwam de zon er een uurtje door. We hebben alleen toen ons rode parasolletje op gezet en deze dag ook wat minder met zonnebrand gesmeerd. Een mooie dag om langzaam te bruinen.
Een Brits stel had eerder gezien hoe Hank de foto’s met wapperende baddoek van Aafke in de duinen hadden gemaakt. Die wilde zij ook wel. Lang verhaal kort: Hank vond dat haar man ze wel kon maken maar uiteindelijk heeft hij met diens mobiel een paar fotootjes gemaakt. Weer iemand blij met een nieuwe profielfoto voor Facebook. We troffen ook een Brits stel dat vertelde dat ze 36 uur ziek op bed hadden gelegen. In het hotel liep zelfs een verpleegster rond met een lijst vol namen en kamernummers. Wij zijn blij dat we in een ander hotel zaten. Het deed ons even aan de eerste coronagolf denken.
We hadden in ons hotel nog twee hamburgers en groente liggen. In aardappels schillen hadden we geen zin, mede vanwege het ontbreken van een fatsoenlijk schilmesje. Op Gran Canaria blijk je een soort appelmoespotten met voorgekookte aardappels te kunnen kopen. De helft daarvan gebruikten we. Tijdens het koken werd er op de deur geklopt. De receptionist van het hotel kwam ons vertellen dat we onze baddoek niet over de rand van het balkon mochten hangen. Tsja, als ons dat niet verteld wordt, kunnen we dat ook niet weten, Misschien kregen de Engelsen onder ons wat zand mee, maar ach: wij kregen soms hun sigarettenrook.
We zijn die avond nog wel een paar barretjes en terrasjes langs geweest maar op een of andere manier was het overal erg rustig. We lagen redelijk op tijd op bed. We wilden het ook niet te laat maken omdat we de volgende dag met de auto op stap zouden gaan.
Dinsdag 22 oktober
De zonsopkomst sloegen we vandaag over. We gingen op tijd ontbijten omdat de huurauto op tijd zou worden gebracht. Toen we vast naar de receptie liepen, zaten Toby en Caroline al buiten te wachten. We kregen een mooie vierdeurs VW Golf mee en tekenden een contract met twee bestuurders. De brandstofmeter stond onder een kwart. Daarom navigeerde Aafke ons eerst naar een tankstation waar we de auto voor € 1.17,4/l vol gooiden. Daarna reden we richting Mogan en langs de Spaanse windmolen. Vanaf hier reed Toby. Hank was hoesterig en had z’n rechteroor potdicht zitten. Heel vervelend. De volgende stop was rainbow mountain.
Daarna keken we op advies van Mark eerst even bij Mirador del Balcón voor we via de slingerende CG 210 de bergen door gingen. Het waren weer prachtige uitzichten. Onderweg kwam ons een mooie witte Mercedes tegemoetkomend die zo wild langs ons reed dat we ‘m langs de rotswand hoorden schrapen. Beter dat dan tegen onze huurauto.
Natuurlijk namen we koffie en een heerlijke koek bij Dolceria Nublo in het witte dorpje Tejeda.
Vervolgens reden we door naar de Pico de las Nieves: het hoogste punt van Gran Canaria. We zagen Tenerife liggen. Op de terugweg hebben we nog even bij de door water rond gepolijste kloof Barranco de las Vacas gekeken.
Eigenlijk was het ons er net iets te druk daar maar tsja, daar doen we zelf ook aan mee. Op de brug stond gespoten: “Tourists go home!” We kunnen ons daar op een bepaalde manier wel iets bij voorstellen, maar wat blijft er dan nog voor Gran Canaria over. Net als bij andere toeristische bestemmingen, zoals ook Giethoorn, gaat het om de balans.
Woensdag 23 oktober
Bij de sunrise maakt Hank weer een mooie timelapse met de Go Pro. Die hadden we eigenlijk vooral voor het snorkelen mee. Op het stuur bij de mountainbiketocht was die ook mooi geweest maar die mount lag in Wanneperveen. De snorkelmaskers denken we volgende keer maar thuis te laten. Dat scheelt een hoop bagage. Voor de ene keer werkt een zwembrilletje ook wel? Neusklemmetje er bij?
Dit bericht op Instagram bekijken
Na een mooie stranddag doucht Hank als eerste. Als Aafke onder de heerlijke douche van onze kamer stapt, loopt Hank naar CC Cita. Hij haalt het zomerhoedje van gisteravond op. Die kost nu € 10,60. Als je komend zomer in Nederland zo’n hoedje zoekt dan betaal je het driedubbele of meer. Hij haalt ook nog een USB A naar USB C kabeltje. Het kabeltje dat we gebruikten voor Android Auto in de huurauto is ergens zoek geraakt. Nu kunnen we ook ons laadblokje weer gebruiken, mocht dat nodig zijn.
We maken de laatste helft van het potje voorgekookte aardappels op, met kipnuggets en doperwtjes en de laatste minitomaatjes. Zoals gezegd, koken we simpel omdat we slechts twee elektrische kookplaten hebben. Na een tukkie vragen we de receptie of de volgende dag ook een late checkout mogelijk is. Dat kan, voor 20 euro. Die betalen we meteen. Dat scheelt morgen een boel gegoogel met bagage, douchen en kleding. Dan willen we onze laatste avond nog even lekker stappen. Hoestbuien van Hank staan een leuke avond echter flink in de weg. Alle temperatuurswisselingen worden iets teveel van het goede. Daar helpen zelfs dubbele pufjes astmamedicijn niet meer tegen. De huisarts heeft trouwens inmiddels een verwijzing naar longarts Grotjohan gestuurd. Bij thuiskomst maar een afspraak maken. Na de vorige vakantie zijn de hoest- en benauwdheidsklachten nooit echt verdwenen. Het duurt te lang nu en ook deze avond is daar weer een voorbeeld van. We gaan vroeger naar bed dan we van plan waren.
Donderdag 24 oktober
Voor de laatste keer dit jaar zien we de zon vanuit de zee opkomen. Het blijft bijzonder. In Nederland hebben we alleen een westkust voor zonsondergangen in zee; geen oostkust. Na het ontbijt. ruimen we de kamer op en pakken we een deel van onze bagage in. Ook de strandtas maken we klaar. We zetten timers en alarmen op beide mobiels om maar geen reminders te missen als we even in zee liggen. We hebben nog boeiende gesprekken over onderwijs in achterstandswijken met de Duitse dame die eerder in de week nog wat tipsy was. Dan pakken we ons boeltje bij elkaar. Ons rode parasolletje geven we aan een Engelsman die naast ons op het strand ligt. Het was ons trademark, samen met de rode tas en het rode badlaken. Zelf mijn Under Armour pet was rood. We vragen ons af of de mensen op het strand ons “team red” noemden, net zoals wij het hadden over Mr. Scorpion, the strawberry lady (beide ivm tattoo), de bruine dame (ze leek wel van leer), miss blue eyes en Dundee, met zijn Australische bush hat.
Na ons laatste loopje door het woestijnzand kwamen we weer in ons hotel aan. In onze kamer hebben we goed gedouched en daarna opgeruimd en de tassen ingepakt. Aafke’s Icebraker fietsshirt is na 10 jaar echt af en verdwijnt in de prullebak, evenals de blauwe UA korte broek van Hank met gele zijkanten maar ook een gat en vlekken. Nagellakremover mag niet mee in een vliegtuig en laten we achter bij de fooi voor de schoonmaakster. We zijn eerder klaar dan we dachten en besluiten maar uit te checken en op goed geluk naar de bushalte te lopen. Daar aankomen is de eerste bus raak. Binnen een minuut zijn we voor €3,50 pp op weg naar het vliegveld. Daar zijn we snel door de veiligheidscontrole. Deze keer wel met lege bidons. We kopen een fles water om ze weer te vullen en Hank herinnert zich de Burger King helemaal aan het einde van het gebouw. Daar bestellen we elk een menu. Hank zoekt een plekje met stopcontact terwijl Aafke op het eten wacht. Even later krijgt Hank telefoon van haar. Waar hij is. We bleken vijf meter van elkaar te staan maar er stond een dikke pilaar tussen.
Bij de gate zijn ze minder pietluttig met de maten van de handbagage dan op Schiphol. We krijgen zomaar een label aan de North Face duffels op onze rug. Het toestel is laat; schijnt een half uur rond te hebben gecirkeld voor ze konden landen. Wij hebben weer priority boarding dus mogen na de rolstoelers als eerste het toestel in. Deze keer krijgen we wel iemand tussen ons en het gangpad van de Airbus A321 neo. We zitten rechts. Achteraf was links ook wel mooi geweest om Tenerife in de rode avondlucht te fotograferen. Die zagen we nu door een raampje aan de andere kant van het toestel. Maar we hadden wel mooi zicht op Parijs en Nederlandse kust. Toen de mobiels na de landing weer gebruikt mochten worden, hadden we contact met Mark. Hij pikte ons op bij Vertrek 3. Daar is het minste controle op kort parkeren. Wij hadden wat moeite om de trap omhoog van aankomst naar vertrek te vinden maar stapten uiteindelijk in onze eigen Golf. Dank je Mark voor het ophalen en ook Anke dat jullie samen wat eerste boodschappen in huis voor ons in huis hebben gehaald.
Vrijdag 25 oktober
Die eerste nacht thuis hebben we nog even een extra dekbed vanaf de logeerkamer gehaald. De dag later hebben we twee wassen gedraaid en spul opgeruimd. Anke kwam Yerke brengen en ook ma kwam op de fiets een bakje koffie drinken. ’s Middags zijn wij naar Urk gereden om bij CameraNu toch maar die DJI Neo te halen en kibbeling bij de Jongens van de Fant. Op de terugweg haalden we wat laatste boodschapjes in Ens. De vakantie zit er op. Het normale leven begint weer.
We hadden weer een heerlijke vakantie. We vonden vorig jaar een week te kort. Voor een volgende keer vinden we twee weken ook niet perse nodig. We hebben het hotel al gevraagd om een aanbod voor 10 dagen buiten Booking dot com om, na de herfstvakantie noord. Onze kaarten zijn ook bezorgd bij ma, heit en mem, oom Jan, Mark en Ella en Anke en Kars. We maken altijd even zelf een fotokaart via Hallmark. Volgende keer moet Hank toch even de leesbril op zetten en dit niet met de zon in het scherm op het strand doen. “Groeten uit Gran Camatia van Hsnk en Aafke…..”
Voor ons is wintersport een vast gegeven. Daarnaast willen we altijd graag nieuwe dingen doen. Toch bevalt Gran Canaria ons wel heel erg goed. Die combinatie van het mooie weer, alleen maar relaxen op het strand, ’s avonds lekker stappen en dan af en toen even wat anders bekijken, vinden we wel heel erg leuk. Misschien moeten we de nieuwe dingen dan maar in de zomer gaan bedenken? We gaan het zien…. Maar deze pakken ze ons niet meer af. Het was genieten samen.
- Translate option in the menu
- Kies niet voor vereenvoudigde weergave
- Full album op Facebook