Terugblik 2021 – Aafke Prinsen

Als 2021 begint, zitten we nog steeds in onze kleine coronabubbel. We willen zelf niet ziek worden en het virus ook niet bij onze ouders brengen. Anke zit nog in IJsland en Mark woont in een woning via het CTO in Heerenveen. Aafke werkt elke dag thuis. Hank doet wat meer in het huishouden en verzorgt koffie, lunch, fruit en het avondeten. We wandelen en fietsen wat en in dit kleine wereldje zijn we extra blij met de jacuzzi in onze achtertuin.

In februari mogen we eerst genieten van sneeuw, dan begint het te vriezen. Hank heeft iets meer tijd over dan Aafke en benut elk van de vijf schaatsdagen optimaal. Het slechte ijs op sprintbuizen heeft hij nog weken in zijn schenen gevoeld. Ook reed hij een paar mooie rondjes met Aafke. Echt puur genieten van onze mooie omgeving. Mark baalde terecht als een stekker dat het NK marathon op natuurijs ondanks een bubbel die tien keer dichter zat dan het profvoetbal, niet door kon gaan. Hij ging daarop met een paar marathonmakkers de Wieden in. Helaas kende hij als gids de standaard zwakke plek bij het gemaal op De Wetering niet. Hier gingen ze met vijf rijders door het ijs. Aafke heeft er een paar met de auto opgehaald. Mark schaatste met de rest terug, al had ook hij tot zijn nek in het water gezeten. Mark ging ook ijskiten op de Stille Belter, samen met Floris Jan Jansma. Een prachtig gezicht en veel bekijks bij snelheden van bijna 85 kmh. Als deze ijspret compenseerde toch een beetje dat we door corona niet op wintersport konden. Voor Hank was het de eerste winter in zo’n 45 jaar dat hij niet in Steinach kwam.

In maart overleed heel onverwachts tante Bob. Zij was weduwe van de broer van Hank’s moeder. Hank is samen met zijn moeder in Barendrecht afscheid gaan nemen. Op de terugweg bezochten ze in Den Haag oom Jan. De uitvaartdienst van tante Bob hebben we via de livestream gezien.

Ondertussen had Mark al enige tijd zijn vaste aanstelling bij Accel. Dat was voor hem aanleiding om in Heerenveen naar een eigen huis uit te kijken. Dat viel niet mee in een overspannen woningmarkt. Twee keer werd hij fors overboden op een woning aan de Dovenetel. Maar ergens in maart werd hij gebeld door een makelaar voor een andere woning in dezelfde straat. De verkoper wilde niet een proces met kijkers en biedingen in maar zocht gewoon iemand die de vraagprijs wilde betalen. De makelaar bleek een groot schaatsliefhebber en dacht daardoor als eerste aan Mark. Hank is met Mark mee gegaan om de woning te bezichtigen. Er bleek nog één andere partij te komen kijken dus werd met de makelaar afgesproken dat Mark de eerste keus zou hebben. Voordat Hank weer thuis was, belde Mark al dat hij het huis gekocht had.

Eind februari kwam Anke terug van haar jaar in IJsland. Het was voor haar een prachtige belevenis in een geweldig mooi land en ze heeft er veel geleerd. Nog vanuit Reykjavik had ze online een sollicitatiegesprek gehad bij Wij Zijn GERRIT in Drachten. Voor die functie werd ze niet aangenomen, maar een week later werd ze gebeld dat ze een goede, enthousiaste indruk had gemaakt en ze haar graag een half jaar junior-/traineefunctie wilden aanbieden, met kans op een vervolg. Bijna daags nadat wij haar ophaalden van Schiphol, reed ze naar Drachten voor een persoonlijke kennismaking. Het aanbod werd aanvaard en toen werd het tijd om te kijken naar woonruimte. Op Funda stond een appartement in de middelste Tjaardaflat, maar die bleek al vergeven. Een dag later werd Anke gebeld dat de flat was terug gegeven en zij hem kon huren. Keuken, badkamer en toilet bleken vernieuwd dus het appartement was nog mooier dan op Marktplaats. Even later konden we laminaat leggen en Anke verhuizen. Inmiddels heeft Anke een jaarcontract gekregen. Ze woont nu op 500 meter lopen van haar werk.

In april waren we er hard aan toe om er even tussenuit te gaan. Texel was ons eind ’20 (zie vorige blog) goed bevallen en dezelfde bungalow bleek een midweekje vrij. We zijn wandelend en op de fiets heerlijk uitgewaaid en ook Yerke vond het heerlijk op het strand.

Nadat Mark in mei de sleutels van zijn woning kreeg, konden we de opgedane ervaring in het laminaat leggen mooi bij hem toepassen. Het huis bleek behoorlijk vies en uitgewoond maar een flinke schoonmaak- en sausbeurt en het nieuwe laminaat zorgden voor een ware metamorfose. Erg trots zijn we op de zelf gemaakte plinten met ingebouwde stopcontacten. Er liggen nog steeds kleine klusjes te wachten maar Mark heeft het al heel aardig op orde. Er liggen inmiddels 15 zonnepanelen op het dak en de kruipruimte is vol gespoten met isolatiekorrels. Twee sporters huren een kamer bij Mark. Dat is gezellig en zo kan hij mooi sparen voor dubbel glas in nieuwe kunststof kozijnen op de verdieping.

Op 19 april waren we 30 jaar getrouwd. We hebben er verder weinig aandacht aan besteed want verliefd zijn we elke dag al. Maar het is toch een mijlpaaltje. Behalve klussen bij Mark en Anke, deden we dat ook in eigen huis. Eindelijk nam Hank eens de tijd om de kozijnen in de woonkamer aan de binnenkant te schilderen. Toen Aafke in de veilingen van BVA keek naar een tv-meubel voor Mark, zag ze ook een leuk tv-meubel met ingebouwde sfeerhaard voor onszelf. Onze tv stond nog steeds op de betonblokken uit onze studietijd en de eikenhouten planken die we bij punterwerf Schreur hadden gehaald toen we in Wanneperveen kwamen wonen. We boden op BVA en wonnen het tv meubel met de sfeerhaard. Daarop haalden we het oude “meubel” weg en sausde Hank de muur. Omdat we toch bezig waren, sausde Hank ook de keuken, de voor- en achtermuur van de woonkamer en de badkamer. Toen bleek dat ons op BVA gewonnen kavel niet geleverd kon worden, besloten we zelf een nog mooier tv-meubel te maken. We vonden een inbouw-sfeerhaard die nog veel mooier en luxer was dan die op de veiling. Daaromheen ontwierpen en bouwden we samen met eiken meubelplaat ons eigen tv-meubel waar we nu erg trots op zijn.

Van de coronapandemie hadden we persoonlijk niet heel veel last. We hielden onze bubbel klein en vermaakten ons met andere dingen dan theater en sauna. De meeste last had en heeft vooral Hank met zijn ergernis over visieloos, strategieloos, willekeurig, onsamenhangend en onlogisch beleid dat daarmee ook extra ruimte schept voor ruis. De betrouwbaarheid van en het vertrouwen in de overheid lijdt daaronder en daarmee ook het draagvlak voor maatregelen. Hij als analytisch denker die in alles de logica en de verbinding zoekt en vanuit het totaalplaatje denkt, kan zich mateloos irriteren aan Rutte, de Jonge, het hele kabinet en de zwakke Tweede Kamer en pers. Zo ook ten aanzien van de vaccinaties, die in een onnavolgbaar gecompliceerde en inefficiënte aanpak werden uitgerold. Toen daarbij ook nog allerlei discussie over Astra Zeneca ontstond, sprak hij zich op Facebook uit dat ze hem daarmee gerust mochten vaccineren als die doses toch bleven liggen of weggegooid werden. En zo kreeg hij in april een appje van een kennis die aan het einde van een vaccinatiedag inderdaad doses Astra Zeneca in de Kliko moest gooien en bedacht dat die beter nuttig gebruikt konden worden. Ook voor Aafke bleek er nog wel een prik over. Die eerste vaccinatie voelde als een opluchting. Eindelijk iets van bescherming tegen die onzichtbare dreiging. De volgende dag waren we iets vermoeid, maar dat kan ook komen omdat we de dag eerder het grootste deel van de bestrating van onze oprit hadden verwijderd. Inmiddels netjes weer opgestraat door Hoveniersbedrijf (neefje) Arno Smit uit Giethoorn.

Twee weken na de vaccinatie begon Aafke weer met inachtneming van andere voorzorgsmaatregelen af en toe voor haar werk een bedrijfsbezoek af te leggen. Toen we wisten wanneer de tweede vaccinatie gegeven zou worden, begonnen we ook weer aan een vakantie te denken. We hadden in 2020 Anke in de zomer op IJsland willen bezoeken en besloten dat prachtige land dan maar een jaar later te gaan bewonderen. We wilden in ieder geval graag puffins zien en de actieve vulkaan. We boekten twee weken na de geplande prik: via Icelandair omdat die heel flexibel zijn in omboeken en we van bijvoorbeeld Transavia tegengestelde verhalen hoorden. Dat bleek een goede keuze toen de tweede vaccinatie een dag later werd gegeven dan gepland en we dus ook een dag later pas zonder extra toestanden konden vliegen. Anke regelde voor ons voordelig een campervan en de rest van deze geweldig mooie vakantie is te lezen in DEZE BLOG (klik hier).

Terug van deze heerlijke vakantie besloten het normale leven weer zo goed mogelijk op te pakken. We hebben te lang niemand gezien. We gaan gewoon op visite en krijgen ook weer vrienden en bekenden bij ons thuis op bezoek. Als wij of zij klachten zouden hebben, dan zeggen we gewoon af. De drukte zoeken we nog steeds niet op maar we houden de bubbel niet meer zo angstvallig klein als voor de vaccinaties. We vinden ook dat het groene vinkje bij de QR code een verkeerd signaal over veiligheid geeft. We doen er dan ook niet aan mee omdat we tegen de invoering van een social creditsysteem zijn en qua corona veel meer geloven in investeren in de zorg, in een gezonde levensstijl en in de eigen verantwoordelijkheid van mensen. Want dat corona blijft, daar twijfelen wij niet aan.

Ook leuk om te vermelden: Met wol die we in juli in Reykjavik kochten, breide Aafke haar eigen IJslandse trui (Lopapeysa) en Anke breide er een voor Hank. Dat campervannetje op IJsland was ons trouwens goed bevallen. Hank wilde wel op zoek naar een leuke bestelbus om daar zelf een leuk project van te maken maar Aafke zag het niet zitten om dan daarmee de stad in te moeten in plaats van in de Panda. Toen bedachten we ons dat de Avensis achter de voorstoelen dik twee meter ruimte heeft. Hank bestelde een goedkoop matras van 200 x 140 centimeter en sneed daar de wielkasten uit. We prutsten wat gordijntjes in elkaar en zetten onze dakkoffer op het dak. De eerste testnacht was achter de grote woonboerderij van Aafke’s nichtje Anje en haar man Hittjo, nadat we eerst in die regio een wielerwedstrijd van Mark zagen. Yerke vond het wat apart maar het ging prima. Later bezochten we Elroy en Hanneke in Ouddorp en sliepen we een nacht in de auto op een camping omdat de naastgelegen camperplaats vol was. Wie weet waar onze Toyota ons de komende jaren op die manier nog gaat brengen maar er moet nog wel een tent-achtig iets bij voor bij regen.

Onze heerlijke boot hebben we zelden zo weinig gebruikt als dit jaar. We hadden steeds wat anders en het weer zat ook lang niet altijd mee. We zijn een paar keer wezen kitesurfen. Hank vindt dat ‘ie best lekker gaat al halen zijn sprongen het niet bij die van Mark. Anke pakt het ook heel aardig op en ook Aafke gaat goed. Zij voelt zich echter nog lang niet comfortabel als het druk is.

Fotografie blijft een hobby van Hank. Hij had in IJsland de Canon Eos R6 van een Duitse buurman op de camping bewonderd en was zich er thuis in gaan verdiepen. Uiteindelijk is de 7DII voor niet teveel door Anke over genomen en heeft hij dit mooie spiegelloze fullframe toestel gekocht. Het is even wennen maar de foto’s zijn echt nóg mooier. In november kon de camera mee naar Terschelling waar we gezellig drie dagen bij vrienden doorbrachten die daar een huisje hadden gehuurd. We hebben in november ook nog een hotelvoucher verzilverd met een overnachting in Almere. Daar waren we nog nooit geweest. Op de heenreis bezochten we Bataviastad en ’s avonds bekeken we het centrum van Almere. Eten scoren zonder een QR code te willen gebruiken, bleek even lastig maar ook dat lukte. De hotelkamer en het ontbijt waren prima en de volgende dag reden we via de Afsluitdijk voor koffie in Franeker. Zo werd het een mooi rondje Markermeer en IJsselmeer.

Heel 2021 stond ook in het teken van ma haar nieuwe woning aan de Vlier 27 in Giethoorn. De bouw ging een stuk minder voorspoedig dan was toegezegd en ook na de oplevering in november heeft het project nog wel wat restpuntjes op te lossen. Maar we zijn blij dat ze haar eigen plekje krijgt en dat de familie Van Vossen, de nieuwe eigenaar van Beulakerweg 137, haar alle tijd heeft gegeven om tot de verhuizing in haar oude woning te blijven wonen. Op 18 december verhuisten we haar met z’n allen naar haar nieuwe plekje. We hopen dat ze er nog lang met veel plezier en in goede gezondheid mag wonen.

Bij heit en mem in Franeker gaat alles zijn gangetje. Helaas bleek de behandeling van heit tegen de ziekte van Kahler niet meer aan te slaan. Voor een nieuwe behandeling bezoekt hij nu wekelijks het Medisch Centrum Leeuwarden. Gelukkig kan dat met de taxi. We hopen dat het nog een hele tijd relatief goed blijft gaan. De eerste uitslagen na de nieuwe behandelingen lijken in ieder geval positief. In augustus vierden heit en mem hun 58e trouwdag. Op deze dag hebben ze een rondtoertje gehad langs het huis van Mark en de flat van Anke.

Begin december gaf Anke zichzelf een mooi Sinterklaascadeautje. Tot dusver had ze vanaf haar verhuizing naar Drachten onze Fiat Panda gebruikt, maar nu Aafke steeds meer op bedrijfsbezoek gaat, beginnen we in ons dorp zonder openbaar vervoer de tweede auto toch wel te missen. Dus hielp Hank haar zoeken en vond ze een nette Suzuki Alto. Een leuke, betrouwbare en zuinige occasion waarvan we hopen dat ze er nog lang en zonder extra kosten plezier van heeft. Verder rondde Hank medio december een eigen project af waarover we niks kunnen vertellen maar waar we wel heel erg trots op zijn. Toch hopen we dat hij die met zijn HB lang niet overal op zijn plek valt, toch nog een keer een leuke functie en werkplek vindt waar dat wel zo is.

Bij het schrijven van deze blog hebben we nog een paar dingen op de rol staan. Als het nodig is, passen we het laatste stukje tekst nog aan. Mark gaat nog op vakantie op Gran Canaria, we zullen dan nog wel wat op te ruimen hebben aan de Beulakerweg en als alles mee zit dan zitten wij samen in het oude jaar nog een paar daagjes in de buurt van Berlijn.

En zo gaat weer een jaar ten einde….. We wensen iedereen met onderstaande kaart fijne feestdagen en een heel goed, gezond, gelukkig en hopelijk snel weer zo normaal mogelijk 2022!

(Klik op de kaart voor een vergroting)