Zoals gebruikelijk schrijven we ook nu een terugblik over het afgelopen jaar. Een jaar dat met sneeuw en ijs begon, en daarna vooral erg zonnig en warm was. Onderaan deze blog staat onze kerst- en nieuwjaarskaart voor jullie!
Het jaar begon met de nieuwjaarsduik in de Zwarte Dennen bij Staphorst. Aafke en een Amerikaanse uitwisselingsstudente waren onder de vele dapperen die de vijver in gingen. Die studente vertrok overigens volslagen onverwacht zo’n anderhalve maand voor het einde van haar uitwisselingsjaar. Vanwege de knullige manier waarop dit door haar zelf, haar moeder en AFS is afgehandeld, hebben wij er een streep achter gezet en het achter ons gelaten en voelen we geen enkele behoefte om hier in deze blog verder nog aandacht aan te besteden.
Kort daarna was het NK shorttrack op Thialf. Mark had begin december de onbegrijpelijke beslissing te horen gekregen dat hij als de sterkere relayrijder niet mee ging naar de Spelen (waar het vervolgens precies zo mis ging als we hadden voorspeld) en kon het niet opbrengen om het beste uit zichzelf te halen, want waarvoor nog?
Hij haalde nog de A-finale op de 1500 meter en besloot in die race de knuppel in het hoenderhok te gooien met een vroege ontsnapping. Die werd helaas doorzien en daarna heeft hij de race laten lopen om zich vervolgens af te melden voor de rest van het NK. Om in vorm te blijven voor een eventuele reserveplek op de Spelen, is hij toen marathons gaan rijden. Dat ging prima, al moest vooral zijn rug erg wennen aan het langdurig tempo rijden bij de A-rijders.
Omdat in januari alleen de Olympische Ploeg naar het EK shorttrack in Dresden zou gaan, gooiden wij onze plannen om via dat EK door te reizen naar de wintersport om, en gingen we rechtstreeks naar Steinach. We hebben een paar dagen heerlijk geskied, zijn ook een dag naar Racines geweest waar we Arianna en haar familie troffen en hebben een lekkere dag op de Stubaigletscher geskied. Hank’s nieuwe Stöckli Laser GS skiën trouwens geweldig en zijn nieuwe Spyder jack en Alpina helm zitten ook lekker. Na al die jaren in hetzelfde tenue had het dus ook weer extra zin om foto’s te maken. Eén dag waarop het zoals voorspeld erg slecht weer zou zijn en veel liften zouden sluiten, zijn we samen naar een sauna in het Stubaital geweest. Ook heerlijk om tussendoor in de sneeuwstorm af te koelen.
Kort daarna kwam Anke terug van haar minor op Bali. Ze heeft er een fantastische en leerzame tijd gehad waarover ze uitgebreid heeft geblogd op haar website. >> LINK.
Vervolgens begon het te vriezen en hebben we nog een paar keer heerlijk op natuurijs geschaatst. Eigenlijk was het niet overal vertrouwd, maar ijs en vis moet je nemen als het er is, en met wat kennis van het gebied en prikkers om de nek kun je best wat gecalculeerde risico’s nemen. Het was ook leuk om de laatste dag samen met Mark, Anke en Freya te rijden maar toen we aan het einde van de middag op het Wiede van ijsschots naar ijsschots moesten springen, werd het tijd om te stoppen.
Ondertussen was Mark ook gaan wielrennen en verbaasde hij iedereen in de clubcompetitie van de wielerclubs van Leeuwarden en Sneek. Nadat in Pyongchang bleek dat het relayteam zonder Mark teveel power miste, werd Mark wel geselecteerd voor de WK shorttrack in Montreal. Mooi, maar toch blijven we het gemis van de Spelen als onterecht voelen. In een halve finale, die mogelijk nog sterker bezet was dan de hele finale, liet Mark zien dat hij als geen ander de power had om het tempo in het team te houden en met een tweede plaats gingen de Nederlandse heren door naar de A-finale. Daar stelde Otter in plaats van Mark Adwin Snellink op en liet hem de laatste beurt overslaan. Adwin reed goed, maar precies waar de teamgenoten de overgeslagen beurt van Adwin op moesten vangen, verloor het team de aansluiting en werd het een vierde plek. Ergens vragen we ons af of de tactische blunder van Otter een bewuste keuze was om te verbloemen dat hij voor de Spelen de verkeerde keuze had gemaakt, maar misschien is dat te ver gezocht. Hoe dan ook: Mark stopte daarna met shorttrack en Otter en O’Reilly zijn voor ons volslagen door het ijs gezakt.
In deze blog legt Mark zijn besluit om te stoppen uit: >> LINK
Na wat puzzelen ontdekten we dat we rond de Pasen met het opnemen van weinig verlofdagen samen met Mark, Anke en Freya naar de wintersport konden. Helaas waren onze vaste appartementen bij Christa bezet, maar we konden wel in een ruime woning van haar schoonzus terecht. Dus reden we in maart voor de tweede keer naar Steinach. We hebben een paar heerlijke dagen geskiet, waarvan één dag in Racines en de laatste dag op de Stubaigletscher. Stel je voor: vijf volwassenen plus 4 paar ski’s en één snowboard in een auto zonder dakkoffer….. Maar het lukte! (niet de heen- en terugweg want onze eigen ski’s blijven bij Christa staan en Freya had huurski’s)
In Racines troffen we Arianna en haar zusje Azzura weer. We beleefden nog een avontuur toen we wat gingen eten in de Flecknerhütte. Die is net aan de andere kant van de berg en je wordt dan met de sneeuwscooter terug gebracht naar de piste. Het was ondertussen zo mistig geworden in de sneeuwstorm, dat de sneeuwscooter met Mark en Freya die als eersten gingen, half omsloeg / vast bleef zitten in een sneeuwduin en de jongen die ‘m reed, niet meer wist waar hij was. Uiteindelijk kwam er hulp met een andere sneeuwscooter en werden we omstebeurt naar de piste terug gebracht. Daar kon je het eerste stuk naar beneden de punten van je eigen ski’s niet eens zien, dus blij dat er lager op de piste weer wat meer zicht was.
Een of twee dagen later in Steinach skiede Hank volle bak vanaf de 2000 meter naar beneden op een piste met wat nieuwe sneeuw, toen zijn bergski in de rulle sneeuw beet en naar boven weg schoot. Daardoor viel hij, en precies met zijn knie over de binding van de andere ski. De skibroek en thermische onderbroek lagen over 30 cm. open en verder had hij een diepe kras langs de knie en wat bloed bij het oog. Daarop heeft Hank beneden in het dal een andere skibroek gehaald en bij de Pistenrettung een grote pleister. Zo ging het wel weer.
’s Nachts echter begon de knie zo’n pijn te doen dat hij zich nauwelijks nog om durfde te draaien in bed en niet meer wist hoe hij liggen moest. Overigens had Aafke ook al een koprol gemaakt in de diepsneeuw bij de Hochsonnlift waarbij haar schouder mogelijk even uit de kom was geschoten, dus we lagen er lekker brak bij samen. Hank is er ’s nachts nog uit geweest, naar de badkamer gehinkeld en heeft nog een tijd de knie onder de badkraan gekoeld. ’s Ochtends kon hij maar moeizaam lopen. Hij besloot de knie in te tapen, de e-reader in de tas te doen en toch maar mee te gaan de berg op, en nam voor de zekerheid de ski’s toch maar mee. Boven aangekomen, wilde hij eerst toch even proberen hoe het voelde op de ski’s en ging hij voor het eerst in jaren in de babylift. Als hij niet teveel druk zette, ging het nog wel en zo heeft hij toch die dag lekker geskied, zij het minder sportief dan anders.
De volgende ski-dag was de laatste. We gingen al vroeg op weg naar de Stubaigletscher; Hank de knie extra goed ingetapet. Halverwege het Stubaital vroeg Anke of we haar snowboardschoenen wel in de auto hadden gedaan. Dus mochten op de gletscher eerst op zoek naar een paar huurschoenen voor Anke. Omdat ze een mooie aanbieding hadden, werden dat koopschoenen. We hebben die dag heerlijk geskied en wij samen zijn voor het eerst in al die jaren ook binnenin de gletscher geweest.
De knie heeft zich goed gehouden, blijkt ook uit een topsnelheid die dag van ruim 103 kmh. Een beetje behoudend nog, maar toch niet verkeerd. Toen Hank na een paar weken toch naar de fysiotherapeut ging, bleken de kniebanden gekneusd. Doorskiën was achteraf niet verstandig, zei Sybout, maar hij kon het wel begrijpen. Met een paar weken rust lag ook dat weer achter ons.
Na deze heerlijke vakantie; voor het eerst sinds lang weer samen met z’n allen, reden we terug naar Nederland. Het gewone leven begon weer: Mark en Anke aan de studie. Freya ook, maar die ging er ook nog als docent bij werken, Aafke werk en de nodige studies en opleidingen en Hank op zoek naar een volgende klus of baan.
In het voorjaar ging de boot weer in het water en zagen we Mark een paar mooie, goede koersen rijden. Hij reed in inmiddels bij de amateurs en mocht als gastrijder mee met Cycling Team Friesland naar een driedaagse koers op Sardinië. Een leuke ervaring; maar ook nog eens erg succesvol. Hij stond elk van de drie dagen op het podium en uiteindelijk ook met een ruime voorsprong als winnaar van het eindklassement. Als amateur won Mark later ook nog het districtskampioenschap van de KNWU in Gieten en kort daarna werd hij elite-rijder en lid van Cycling Team Fryslân.
Hij reed nog een paar mooie uitslagen, waaronder een 13 plek op het NK elite in het Zeeuwse Phillipine. Uitslagen zijn te vinden op zijn website: >> LINK
In maart werd onze jacuzzi bezorgd en daar hebben we tot dusver nog veel plezier van. We hadden eerder al eens een opblaasbare jacuzzi geprobeerd maar die kon niet in de winter buiten staan. Terwijl het juist dan ook zo lekker is. Maart was echter bij vlagen wel erg koud met een snijdende oostenwind vol op onze jacuzzi, dus zaten we op een gegeven moment met de muts op in het warme water. Om het extra stroomverbruik door de jacuzzi te compenseren, plaatsten we aan de achterkant van ons huis nog eens 13 extra zonnepanelen á 275 Wp. Samen met de 16 x 250 Wp voor hebben we nu ruim voldoende stroom voor ons huishouden inclusief jacuzzi in de tuin. Na de zomer hebben we de jacuzzi nog wel extra geïsoleerd. Met een geleende warmtecamera konden we precies zien waar hij nog de meeste warmte verloor en zo hebben we ‘m nog een stuk zuiniger gemaakt.
We liggen bijna elke avond wel even in het warme water. Het is voor ons een heerlijke geniet-momentje. In plaatst van op de bank voor de tv hangen, zie je buiten de vogeltjes, vleermuizen, sterrenhemel en soms een satelliet of een vallende ster.
Eind april kwam Arianna met haar ouders en zusje op visite. We hebben de natuurlijk met hen de tulpenvelden in de Noordoostpolder bezocht en een eind gevaren. Toen bleek dat haar moeder ooievaars heel bijzonder vond, zijn we ook nog even bij de Lokkerij wezen kijken. Zonder ons hebben ze nog Amsterdam en de Zaanse Schans bezocht en toen zat het bezoek er alweer op. Wij zien Arianna echt als extra dochter en haar ouders en zus zijn ook heel plezierige mensen.
We hadden dit jaar geen zomervakantie gepland, In plaats daarvan hebben we wat korte uitstapjes gemaakt. Zo zijn we in het weekend plus een extra dag rond het IJsselmeer gefietst. De eerste dag naar Franeker en bij Heit en Mem geslapen. Daarna door over de Afsluitdijk en bij Vrienden op de Fiets in Enkhuizen geslapen. De laatste dag via de Houtribdijk en Lelystad weer terug. Op de racefiets en omdat het zulk mooi weer was, hadden we genoeg aan één klein rugzakje met daarin het minimale.
Een paar weken later hebben we het zuidelijke deel van de Zuiderzeeroute gefietst. Weer op de racefiets met dat ene kleine rugzakje mee. Omdat we het noordelijke deel met ons rondje IJsselmeer al grotendeels hebben gehad, hadden we aan deze drie dagen genoeg. De eerste dag zijn we net voor Naarden omlaag afgebogen naar Laren, waar een vriendin van ons op een huis paste en ook nog eens jarig was. Na een gezellige avond hebben we in haar camper geslapen en hebben we de volgende dag de route weer opgepakt tot Enkhuizen. We hebben daar ook nog even het Zuiderzee (binnen) museum bezocht en sliepen vlak voor Enkhuizen bij Vrienden op de Fiets. De volgende ochtend pakten we de boot naar Stavoren en van daar zijn we langs de route naar huis gefietst.
Aafke moest voor een driedaagse cursus naar Veenendaal en had daar vlakbij, in Ederveen, ook een mooi adresje van Vrienden op de Fiets gevonden. Zij vertrok ’s ochtends met de auto naar cursus en Hank is op de racefiets die kant op gereden. Die avond hebben we onze oude buren Willem en Anita op hun camping in Voorthuizen bezocht en gezellig met hen gegeten. Zij verkochten eerder dit jaar in een paar dagen hun woning, nadat Hank onze nieuwe buren Arjan en Karina had getipt dat deze te koop zou komen. Zou makelaar een nieuwe carrière voor hem kunnen zijn?
De tweede dag van Aafke’s cursus heeft Hank nog wat in de omgeving gefietst en daarna met de auto wat musea bezocht. Zo hebben we ook nog wat aan de Museumjaarkaart. ’s Avonds zijn we ergens richting Ede pannenkoeken gaan eten en ondertussen in de bioscoop van Ede met kaartjes via de ING rentepunten de film The Bookclub gereserveerd. Een leuke film en zo mooi de avond weer doorgebracht. Omdat het de laatste cursusdag van Aafke prutweer was met een flinke noordelijke wind, besloot Hank niet terug te fietsen maar met de auto naar huis te rijden. Aafke kon met een collega mee rijden naar Friesland waar Mark de Panda nog had staan. Dus pikte hij Aafke op, werd weer thuis afgezet en zo had Aafke haar auto ook weer thuis staan.
Wat deze zomer ook erg mooi was, waren de Reuzen in Leeuwarden (Foto-album). We hadden na het zien van de enorme mensenmassa op tv al besloten niet te gaan, maar deden het toch. We parkeerden de auto in Grouw en reden met de trein (Hank per ongeluk zwart) naar de stad. Daar zagen we eerst even kort de Reuzen bij het FEC en daarna vonden we een mooi plekje vooraan langs de route. Toen de Reuzen langs waren geweest (en de reuzenhond even kennis had gemaakt met Yerke), gingen we snel via een wijk en een parkje naar het water waar we ook nog redelijk op tijd waren voor een goede plek vooraan. Zo zagen we ze nog een keer langs varen. Terug op het Station bleek er een storing te zijn waardoor en voorlopig geen treinen reden, en werden de poortjes voor onze neus gesloten. Maar volgens ons ging er nog één trein, dus gingen we via het Arriva poortje het perron op, checkten we om en liepen we achter de versperrende NS medewerkers langs naar het goede perron waar we inderdaad kort daarna de laatste trein wisten te pakken. Vanuit Grouw reden we nog even naar Franeker en moedigden we bij Kiesterzijl Maarten van der Weijden aan die zijn monstertocht aan het zwemmen was. Daarna ging het huiswaarts.
We bezochten ook nog de musical Elisabeth op Paleis Soestdijk. We hadden van iemand kaartjes gekregen, hebben de auto bij de moeder van Fenny neer gezet en zijn na de thee eerst eens gaan fietsen, om van daar uit in de regen de musical te zien. Ook een leuk dagje zo. En we bezochten een mooie expo in de Kunsthal in Rotterdam en meteen de molens aan de Kinderdijk. Prachtig was de uitvoering van Storm over de Beulaker in de open lucht aan de dorpsgracht van Giethoorn. We hadden deze zomer ook een terrasarrangement op het Vrijthof in Maastricht bij een concert van André Rieu en bezochten op de terugweg de volgende dag het witte stadje Thorn en het oorlogsmuseum in Overloon.
Een laatste zomers uitstapje was naar Brugge. Via Vakantieveilingen had Hank voor weinig een kamer in het Velotel en om er een weekend van te maken, boekten we een kamer in Zeeuws Vlaanderen bij. Goede Raad: boek NOOIT een kamer bij hotel Elderschans. Bij de reservering staat niks over parkeerkosten en als je incheckt dan is het 10 euro betalen of oprotten. De klacht bij Booking.com loopt nog. Trage lui daar ook. Maar verder hebben we wel een leuk weekend gehad en Brugge is en blijft een mooie stad.
Vanwege het mooie weer hebben we verder veel gevaren deze zomer. Heerlijk genoten van de Wieden en ook nog een enkele keer wezen waterskiën en kanoën. Met zo’n zomer hoef je ook niet weg als je in zo’n mooi gebied woont en zo’n lekkere boot hebt. We hebben ook veel gefietst samen en Hank alleen nog veel meer. Verder hebben we het Corso in Sint Jansklooster bezocht, Aafke en Anke dat in Vollenhove, en samen de blues en de Gondelvaart.
Na de zomer begonnen Mark en Anke aan hun laatste studiejaar, en was het dan tijd voor onze vakantie. We vlogen met Transavia vanaf Schiphol naar Montpellier waar een witte Fiat 500 klaar stond om ons naar Agde te brengen. We hadden een heerlijk relaxte strandvakantie met heerlijk weer en hebben ondertussen wat bezienswaardigheden in de regio bezocht. Zo zijn we naar het pittoreske kunstenaarsdorpje Pezenas geweest en naar de middeleeuwse burcht Carcasson. We aten oesters in Marseillan en bezochten het Venetiaans aan doende stadje Sète. Het was een heerlijke relaxte vakantie samen, en om zo (net als vorig jaar met Bali) na een lekkere zomer thuis buiten het seizoen weg te gaan, is ons uitstekend bevallen.
Anke ging in de zomer naar een seminar van AFS in Noorwegen en bezocht met shorttrackvriendin Esmée via een verrassingsreis het Poolse Wroclaw. Ze was ook nog lang in de race om met tallship de Morgenster mee te mogen op een etappe van een wereldreis waarop jongeren met duurzame thema’s bezig gaan, maar helaas viel ze in de laatste ronde af. Ze werd wel op haar hogeschool Avans voor één dag in de week aangenomen als medewerker van Green Office, waar ze aan duurzaamheid op school werken.
Mark kreeg het in de zomer rond voor het aankomende winterseizoen. Hij is nu lid van de heren marathonploeg van ZiuZ; het bedrijf waar hij ook een stage liep. Het is een leuk, regionaal en talentvol team dat eerst maar eens bij de Beloften begint. Ondertussen reed hij de laatste wielerwedstrijden. Een memorabel topmomentje voor ons als ouders was wel toen hij bij de profronde “Het Spektakel van Steenwijk” een premiesprint won van Dylan Groenwegen. En dat was geen afgesproken werk, zei Mark.
Ondertussen was Hank begonnen aan een tijdelijke klus bij een gemeente. De functie van communicatieadviseur werd daar echter zo totaal anders ingevuld dan vanuit zijn visie op het vak dat dit geen succesvolle match bleek. Het vrat energie om in een rol proberen te komen die je totaal niet ligt. Jammer, maar het was goed dat dit een wat kortere klus werd dan aanvankelijk gedacht. Zo leer je weer wat voor jou belangrijk is in je werk, en nu hopen dat zo’n klus of functie zich binnenkort weer aan dient. Verder moesten we afscheid nemen van Aafke’s oude trouwe Panda. Nieuw gekocht in 2004 en veel plezier van gehad, maar de kosten om ‘m door de APK te krijgen was hij niet meer waard. We vonden in Heerenveen een mooie witte van 7 jaar jonger en met 60.000 km minder op de teller en dat is ‘m nu geworden. Dat we daar ook maar veel plezier van mogen hebben.
We bezochten verder Cirque du Soleil met de voorstelling Toruk in Rotterdam Ahoy en via Aafke’s werk de Kerstmarkt in Düsseldorf. Als twee van Anke’s oude teamgenoten van Glen Elyn Speedkating half december de Worldcup in Thialf rijden, gaan we met moeder en zus van één van hen nog een keer naar een Duitse Kerstmarkt. Mark reed al twee mass-starts en een flink aantal marathons in het tenue van team ZiuZ en het hele team doet het erg goed. In het laatste weken van het jaar ging hij met wat schaatsers nog even lekker fietsen op Gran Canaria. Helaas is daarbij een knie wat overbelast, waardoor hij zich moest afmelden voor het NK Massstart waarvoor hij gewalificeerd was. Hopelijk gaat het snel beter.
Zelf pakten we de twee dagen voor oudjaarsdag nog spontaan twee daagjes Vlieland. De fietsen en Yerke mee op de boot en zo hebben we nog even heerlijk uitgewaaid.
Verder is 2018 het jaar waarin beide vaders 80 werden. Pa in januari, Heit in december. Gelukkig hebben we alle ouders nog. Pa zal een keer moeten kijken wat hij met het bedrijf wil. Bij heit gaat het met wat ups en downs goed. Ma heeft altijd last van haar (kunst)knie maar fietst nog dagelijks de Beulaker rond. Mem had in het najaar een vervelende staar-operatie maar gelukkig lijkt het weer goed te gaan. We hopen nog lang in goede gezondheid van ze te kunnen genieten.
Vooruit kijkend naar 2019 hopen we dat Mark en Anke beide mooi aan het einde van het schooljaar hun studie kunnen afronden en hun weg vinden. Dat Mark met zijn hernieuwde plezier in sport lekker kan fietsen en marathons schaatsen en wie weet zien we Anke ook weer een keer op de schaatsen? Het werk van Aafke is altijd in beweging en ze vindt het leuk steeds nieuwe opleidingen te doen en uitdagingen aan te gaan. We hopen ook dat Hank een klus of functie op zijn pad vindt waarin hij het plezier en de voldoening vindt die hij zo nodig heeft, en kan laten zien wat hij waard is.
En Yerke is en blijft een heerlijke enthousiaste knuffel waarbij het altijd fijn thuis komen is.
We wensen iedereen het allerbeste voor 2019. Omdat we nu eenmaal in een digitale wereld leven, zijn we gestopt met het breed versturen van kerstkaarten. Wie hem dus niet heeft gekregen, hier is hij:
