Dit verhaal begint met het jaar 1985, waarin Aafke via de uitwisselingsorganisatie AFS een jaar naar Amerika vertrekt. Ze komt in Texas terecht, om precies te zijn bij de familie Williams in George West.
Hoewel, IN George West? Nee, eerder BIJ George West. Rij op een soort provinciale weg een eind bij G.W. vandaan, volg een tijdje de parallelweg langs de Interstate en neem dan nog een paar kilometer stoffig weggetje dwars door de rimboe (“grannies road”), waar je af en toe om de koeien heen moet. Je komt dan bij een paar huisjes aan de rivier, waar de Williams’ wonen. In 1985/’86 waren dat Norma, echtgenoot Gene (die vaak weg was vanwege olieboringen e.d.) dochter Jeri en zoon Bryan. Dochter Jamye woonde toen al met haar gezin in Three Rivers.
Nu, zoveel jaar later, hebben we nog steeds een heel warm contact met de familie. We zijn inmiddels zelf alle vier ereburger van Live Oak County dankzij een actie van Norma. Helaas is Gene overleden voor hij in 1995 mee zou komen om Mark te zien. Bryan heeft dat niet meer meegemaakt. Hij overleed nadat hij met de auto van de weg was geraakt en net die ene boom raakte (waarschijnlijk in slaap gevallen).
De man van Jamye; Clayson, overleed een aantal jaren gelden aan kanker. Jamye woont nog in Threerivers. Haar kinderen Ryan, Jayson en Taylor zijn inmiddels volwassen en er zijn al kleinkinderen.
Jeri woonde de voorlaatste keer dat we er waren met gezin in Big Spring, in West Texas. Inmiddels wonen ze in Alabama. We hebben in de zomer van 2013 Alabama bezocht. Een verslag van deze vakantie staat op www.aafkeprinsen.nl/texas-2013. Het was een prachtige vakantie met Norma, de drie zussen en de rest van de familie.
In 2014 reisden wij halsoverkop af naar Texas om de begrafenis van Norma bij te wonen. Zie voor dat laatste een verslag op www.aafkeprinsen.nl/norma. We voelen door deze ervaring meer dan ooit dat we deel uitmaken van deze familie.
Texas is ongeveer 17 x zo groot als Nederland. George West ligt iets landinwaarts aan de oostkust van de VS, zo ongeveer tussen San Antonio en Corpus Christi in. Als Corpus ongeveer anderhalf uur rijden is, is het zo’n twee uur naar San Antonio. Naar Mexico (Nuevo Laredo) is het ook ongeveer twee uur, op één lange rechte weg. Over de Rio Grande in Mexico aangekomen, ben je opeens in een heel andere wereld: chaotischer, bedelaars, straathandelaren, enzovoort. De laatste jaar raadt de familie ons af naar Mexico te gaan, omdat het er niet veilig is met alle drugsoorlogen.
San Antonio is beroemd om zijn River-walk (vergelijkbaar met de Utrechtse grachten) en de Alamo, beroemd als symbool van de Texaanse vrijheidsstrijd. Hier is de bekende Davy Crocket omgekomen.
Corpus is een bedrijvige stad aan de Golf van Mexico. Veel olieraffinaderijen vanwaar de olietankers de Golf in varen. Veel winkelcentra langs South Padre Island Drive (SPID), waarlangs je naar het strand kunt. In Corpus ook de Columbus fleet, het State Aquarium en vliegdek-museumschip de Lexington.
Texas heeft ook veel wild. We zagen veel herten, vogels, pecari’s (een soort wilde zwijntjes) een bobcat (soort lynx), kolibrietjes bij het huis, een armadillo, slang, talloze insecten (Texas-size), etc. Deze dieren kun je in Choke Canyon State Park, vlakbij Three Rivers, van echt dichtbij bekijken. Bij Granny’s huis aan de rivier zagen we o.a. ook alligators en ringtail cats; een soort wasbeertjes.
George West ligt in de Coastal Bend, dus strand is ook (voor Texas begrippen) nabij. Je rijdt dan door Corpus Christi naar South Padre Island. Het water van de Golf is lekker warm. Bij die temperatuur zouden wij wat vaker aan de Noordzee te vinden zijn! Je rijdt er met de auto het strand op. Vergeet niet een permit te kopen. Voor 12 dollar kun je het hele jaar het strand op en boetes gaan tot 500 dollar.
In Three Rivers wonen Jamye, Ryan en Joey met hun kinderen en Taylor en Cameron met die van hen. Als velen in Three Rivers werkte Jamye’s inmiddels overleden man Clayson in de oliefraffinaderij van het plaatsje. Ryan werkt er inmiddels ook. Er is ook veel werk in de gevangenis. Lake Three Rivers trekt veel watersport.
Natuurlijk willen we graag meer dan steeds alleen de omgeving van George West bekijken. In 1993 hebben we vanuit Texas Las Vegas en de Grand Canyon bezocht. In 1998 hebben we de kids en Norma drie dagen bij tante Jeri gelaten en zijn we in de suburban (V8, airco) van Norma westwaarts naar Big Bend National Park gereden. In 2002 hebben we in Texas kerst gevierd en toen op de laatste dag het Space Centre in Houston bezocht. In de zomer van 2008 reden we naar Jeri in West Texas, bezochten we Carlsbad Caverns en Guadeloupe Mountains in new Mexico en opnieuw de Big Bend, deze keer mét Mark en Anke.
Foto: De Rio Grande bij Santa Elena Canyon. Het was een warme wandeling maar zeker de moeite waard! We hebben prachtige dagen gehad in de Big Bend en ook de rest van de vakantie in Texas genoten van het weerzien met iedereen, de leuke dingen die we ondernamen en het lekkere temperatuurtje (toch meestal rond de dertig graden in oktober). In de zomer van 2008 hadden we geluk dat het slechts rond de 35 graden was. Normaal in die tijd van het jaar is ongeveer 10 graden meer.
De Big Bend: Onderweg op de ruim 600 kilometer lange reis zie je het landschap steeds veranderen. Visioenen van wild-west-taferelen laten zich niet stoppen. In gedachten zagen we de Indianen al achter de bizons aan rijden! Toen het rots-achtiger werd, lagen de bandieten al te schieten!
Wij zijn trots op onze Wieden, met recht overigens, maar drop ze ergens in de Big Bend en je vindt ze bijna niet terug! Het is hier enorm groot. De Big Bend heeft drie landschapstypen: de bergen, de woestijn (Chihuahua Dessert) en de oevers van de Rio Grande (aan de andere kant ligt Mexico).
“Onherbergzaam” en soms “on-aards” waren de woorden die op onze omgeving van toepassing waren. Gelukkig hadden we een goede auto mee, met airco en plenty of drinkwater achterin!
In 2013 gingen we alleen met Anke omdat Mark moest trainen. Dat jaar reden we na mooie dagen rondom George West in twee auto’s van George West naar Jeri en Bill’s huis in Sylacauga, Alabama. Bill reed met hun kinderen en Norma. Wij reden met Jamye en Jeri via New Orleans.
Texas heeft in 2002 nogal last gehad van overstromingen. Onze familie werd binnen anderhalve maand twee keer getroffen. Norma’s huis was net opgeknapt van de eerste overstroming die net onder het woongedeelte van haar huis op palen bleef steken, toen een tweede overstroming een meter in de woonkamer stond. Ook Jamye’s huis heeft lang in het water gestaan. Dit huis is total loss verklaard. Toen we december 2002 de kerst bij de familie door brachten, woonden we niet in Norma’s huis aan de rivier maar in het huis dat ze na de overstromingen in het dorp heeft gekocht. Het huis aan de rivier wordt opgeknapt en bleef ze aanhouden; het is dan ook een prachtig plekje. Jamye woonde toen net zes weken in hun nieuwe huis, dat op een heuvel staat. Inmiddels is er met het overlijden van Norma een nieuwe situatie ontstaan. Het is op het moment van schrijven nog afwachten hoe dit zich zal ontwikkelen maar het huis aan de rivier zal een centrale plek blijven innemen binnen deze familie.
Hoewel Texas niet echt bekend staat als vakantieland, is het zeker de moeite waard!
