Alpe d’HuZes 2015 zit er op. We bedanken iedereen die ons team Climb4Hope en daarmee de strijd tegen kanker in welke vorm dan ook heeft gesteund. Hierbij een verslag van de koersweek en de vakantieweek die we er na vierden.
Zaterdag 30 mei
Nadat we vrijdag de auto in hadden gepakt, reden we zaterdagochtend rond half 3 weg. In de buurt van Roermond was een omleiding wegens gesloten tunnels maar verder ging alles vlot. De mevrouw in ons dashboard hadden we verteld de snelste route te nemen en hoe dan ook leidde ze ons door hartje Luik. Daar liepen nog wat stappers op straat wat wel grappig was om te zien. Zoals een duidelijk aangeschoten dame die kushandjes achterom wierp en zo bijna tegen een lantarenpaal aan liep. In Luxemburg reden we een stukje binnendoor om van de snelweg af te tanken en ondertussen hadden we al drie vosjes zien lopen. We WhatsAppten per ongeluk “visjes”, onze teamgenoten in raadselen latend.
Vlak voor Lyon draaiden we van de snelweg af om bij onze kennissen Marco en Monique van een korte stop, een heerlijke lunch, een geweldig uitzicht en goed gezelschap te genieten. Daarna moesten we even zoeken door Lyon omdat er een afsluiting was. We kwamen in een tunnel waarin verkeer om onduidelijke redenen van de linkerbaan moest. Maar de meesten reden door en rechts was ook geen plek, dus als je in Frankrijk bent; doe als de Fransen!
Toen we op Camping La Cascade in Bourge d’Oisans aankwamen, aan de voet van de klim naar Alpe d’Huez, was het 28 graden Celsius. Mooi weer om de tent op te zetten op plek 205. We zetten de tent in het hoekje want er zou ook nog een bestelbus bij op komen. In het dorp kochten we voor Jenniek een rompertje van de Tour de France. Een tijd later kwamen Edgar en Jannie ook aanrijden met de caravan. We hebben geholpen met de voortent, nog even in het zwembad van de camping gelegen en later bij onze eigen tent een Bever noodrantsoen genuttigd. Prima voer!
Zondag 31 mei
Het was deze dag erg mooi weer. De voorspelling voor maandag was minder, dus besloot Aafke deze dag de Alpe op te fietsen. Hank liep een eind mee met het fototoestel en werd in de buurt van de derde bocht opgepikt door Ed en Jannie.
Boven haalden we de startnummers voor donderdag en keken we wat rond. Daarna gingen we weer naar beneden. Terwijl Ed en Jannie verder gingen met inrichten, gingen wij nog wat fietsen. Maar omdat Hank toch wat harder wilde dan Aafke, is hij een stuk vooruit gegaan en later troffen we elkaar weer in Bourge d’Oisans. Na een ijsje zijn we via een omweg samen terug naar de camping gefietst.
Maandag 1 juni
Deze dag kwamen Petra, Marion en Annemarie in de bestelbus aanrijden. Nadat iedereen wat geïnstalleerd was, hebben we bij de Alpe d’HuZes winkel bij het startplein gekeken. Hier werden we een pet voor Aafke en soft shell jack voor Hank rijker en een paar euro voor het goede doel armer. Even later heb ik samen met Edgar nog een rondje in het dal de benen los gefietst. Niet te gek, Energie sparen voor donderdag maar wel een beetje in vorm blijven/komen. De dames deden de verkenningsklim tot bocht 15.
Daarna weer lekker naar het zwembad. We belden nog even naar Franeker, waar mem haar verjaardag vierde. ’s Avonds aten we in het dorp bij La Romanche. Hank nam een menuutje en twijfelde bij het dessert enorm tussen een Creme Brulee en een Dame Blanche. De warmte won.
Dinsdag 2 juni
Deze dag zijn we met twee auto’s naar boven gereden. Daar wat rond gekeken en weer in de Alpe d’HuZes shop gekeken. Petra regelde een kaars voor in bocht drie. En we schreven hartekreten en lazen andere met natte ogen. De tissues stonden op de tafels.
Bij een wielerwinkeltje kocht Hank een Alpe d’Huez bandana voor donderdag. Beneden in het dal was hij onvindbaar. We fietsten samen nog een rustig rondje, bakten een paar pannenkoeken bij de tent en aten later pasta bij de caravan. In het dorp haalden we op een terras nog lekker ijs en toen was het bedtijd.
Woensdag 3 juni
Dit was de dag voor het bijprogramma van Alpe d’HuZes; Alpe d’HuZUS. Een dag voor de vrijwilligers. Corina had hier ook zullen lopen, maar wegens persoonlijke omstandigheden waren zij en haar familie in Nederland gebleven. Aafke en Jannie liepen voor de deelnemers uit samen omhoog en net voordat de weg werd afgesloten, ging Hank er met de auto achteraan. Onderweg natuurlijk de nodige foto’s maken en boven moesten we wachten tot we weer omlaag mochten.
Dus weer even de Alpe d’HuZes winkel in en daar o.a. nog een pot speciale verf gehaald waarmee je op de weg mocht schrijven. En bij de wielerwinkel opnieuw een bandana. Vanwege het weer had Alpe d’HuZes ze ook al afgeprijsd maar Hank kocht ‘m toch liever in het zwart van Alpe d’Huez. Bij kennissen van Wout, die op de camping buurman van de C4H caravan is, kregen we een sponsje want er waren geen kwasten meer. Zo konden we toch op de weg schrijven. Van Wout kopen we nog zijn boek dat bijna uit komt en waarin hij schrijft over al zijn sportieve activiteiten in combinatie met zijn ziekte. Sowieso hoor je bij Alpe d’HuZes veel aangrijpende en inspirerende verhalen. Het voelt als één grote familie. Iedereen heeft een reden om daar te zijn en helpt elkaar. Zo nemen wij nooit lifters mee, behalve op de Alpe.
Op de terugweg hebben we bocht 3 beschreven en eenmaal beneden waren Jenniek, Arno, Riëtte en Celine ook gearriveerd. Wij fietsten met z’n tweeen nog naar het stuwmeer van Allemont en terug. Daarna gingen we weer lekker naar het zwembad. ’s Avonds liftte Aafke naar de boven om de herdenkingsdienst bij te wonen. Hank maakte op dat moment zijn fiets, kleding en voeding klaar voor de koersdag. De rest was al eerder naar boven gegaan. Helaas was het er erg vol en was er buiten geen goed geluid bij de extra schermen dus kwam iedereen al op tijd weer beneden.
Ondertussen hadden ze bij de caravan onze event-shelter opgezet die we thuis op het laatste moment maar in de auto hadden gegooid. Het was een hele warme avond en nacht. Het was erg warm in de tent en ook hetgeen komen zou, leverde een slechte, korte nachtrust op.
Donderdag 4 juni
Iets over half drie ging de wekker en tegen half vier stond Hank behoorlijk vooraan aan de start in het dorp Bourge d’Oisans. Hij wilde vroeg starten omdat het die dag erg warm zou worden. Het was toen al zo’n 18 graden. Dit is het verslag van zijn dag vanaf Facebook:
“ Team Climb4Hope is aanvankelijk ontstaan rond Petra die een vuist wilde maken tegen die rotziekte die haar haar man, onze zwager, af nam. Natuurlijk had elk teamlid ook andere mensen in gedachten. Kanker raakt iedereen en daarom telt elke euro die vandaag bijeen gewandeld en gefietst werd. Doneren aan KWF via ons team kan tot ergens oktober trouwens.
We hebben allerlei acties gehouden. Van high tea tot beautydag, een optreden van een popkoor tot een natuurwandeling. Plus veel veilingen en talloze donaties. Dank aan iedereen hiervoor. De teller staat nu op ca. 15.000 euro voor de strijd tegen kanker.
En zo vertrokken we dus naar Frankrijk. Helaas moest één teamlid door persoonlijke omstandigheden afzeggen. De twee teamondersteuners bedwongen ook de Alp. Aafke eerst op de fiets en daarna lopend met Jannie. Zelf heb ik heel bewust mijn krachten gespaard met wat ritjes in het dal. In totaal had ik trouwens in 2015 ca. 2700 km gefietst en was ik 6.5 kilo afgevallen in voorbereiding hierop.
Vanochtend vertrok ik ca. half 4 naar de start. Het zou een hete dag worden dus ik wilde zo vroeg mogelijk kilometers maken. Om half 5 mochten we los vanuit het dorp. Bij de camping (aan de voet van de klim, wilde ik mijn jas afgeven. Maar mijn voet wilde niet uit het klikpedaal dus viel ik om. Toen ik later nog een foto wilde maken, gebeurde dat bijna weer. Er bleek 1 schroefje uit het spd plaatje van m’n linkerschoen verdwenen waardoor het plaatje dus niet draaide als ik los wilde. Ik heb toen het andere schroefje extra strak vast gezet en later beneden een schroefje uit m’n reserveschoenen geleend. Verder was dat de enige stop en was ik redelijk vlot boven. De afdaling was zoals het hoort de beloning van de klim en Aafke en Jannie waren en nog.
Even iets gegeten. Schoenreparatie dus, en de donkere glazen in de bril. De MonkeyLectric en andere lampjes van de fiets gehaald en de armwarmers achtergelaten. Met nieuw gevulde bidons de tweede klim. Een enkele korte pauze maar ook redelijk snel boven.
Beneden ook de beenwarmers uit gedaan. Even rustig aan een bekertje instant noodles, de bidons vullen en op voor klim 3. Ik kon toen toch wel merken dat het ietsje minder ging. Moest wat vaker en langer stoppen en het begon al warm te worden. Boven stonden Jannie en Jenniek en zo bij de finish.
Aafke trof ik op de weg naar beneden.
Eenmaal afgedaald heb ik tijd genomen om weer te herstellen want het was aardig op. Ik heb even lekker gedouched en gegeten en rustig in de schaduw gelegen. Ik hoopte dat het na 15.00 ietsje minder heet zou worden. Had totaal geen zin meer in de vierde klim maar ik wist dat het er nog inzat, en opgeven is geen optie. Jacob had ook geen zin in z’n chemo’s en operaties en ook hij gaf niet op. Dus de heteluchtoven in gefietst. Waar mogelijk schaduw gezocht maar dan kwam je soms ook langs een wand die pure hitte afstraalde. Toch doorgezet met naar mijn idee meer en langere pauzes en toch met exact dezelfde tijd als rit 3 boven waar Aafke me op stond te wachten.
Toen weer afgedaald, vanaf halverwege hier en daar extra voorzichtig vanwege regen en een natte weg. Bij de caravan wat recovery poeder gekregen, gedouched en nu rust. Aafke komt er net aan dus we gaan zo wat eten.
Edgar fietste in z’n eerste #ad6 maar liefst 3x naar boven. Petra, Marion en Annemarie liepen knap 2x omhoog. Dit was het optreden van team Climb4Hope in Frankrijk. Er staan nog een paar acties op stapel en de veilingen moeten afgerond dus jullie horen nog van ons! “
Aafke had deze dag samen met Jannie en de jeugd ook de dames en Edgar boven zien komen.
We aten die avond patatjes met kipnuggets bij het zwembad op de camping. Wat in het Facebook verslagje mist, is nog dat de laatste rit vooral last van buikpijn had, door de warmte, de inspanning en alle sportvoeding. Vandaar niet echt veel trek.
Vrijdag 5 juni
We beginnen deze ochtend met een was draaien en te drogen hangen. We hadden de auto daarvoor een eindje van de bomen gezet zodat we twee waslijnen konden maken naar de dakrail.
Dan een wandeling vanaf de waterval naast de camping omhoog. Op een gegeven moment volgden we de stroom, misten we blijkbaar een afslag en waren we dus een beetje verdwaald. Maar het was wel mooi naast het water, tot we op een gegeven moment echt niet verder konden.
Dan maar recht omhoog, wat niet echt een pad was maar het leek er op dat we niet de eersten waren die aldus besloten. Boven vonden we het pad weer en wat het prima te doen. Vanaf La Garde aan de andere kant van het water gingen we recht omlaag over een trail waarmee we alle Alpe d’Huzes bochten afsneden. Dat was korter en mooier dan langs de weg lopen. Hierna zochten we verkoeling in het zwembad en ’s avonds gingen we met z’n allen eten bij La Romanche. Apart dat het daar helemaal vol was en mensen stonden te wachten op een tafel terwijl uitbaters van andere terrassen in de deur stonden te kijken waar hun klanten bleven. We zagen Nederland live verliezen van de USA en helaas was de creme brulee op toen we het dessert bestelden.
Zaterdag 6 juni
Vandaag werd Riëtte 18. Opa’s Kunstgebit, die op het veldje van de caravan stonden, bracht haar een serenade.
Deze ochtend vertrokken achtereenvolgens het dames wandelteam van C4H, de kids en Ed en Jannie met de caravan. Hiermee eindigde voor ons de koersweek en ons verblijf op La Cascade. We waren zelf ook al gepakt dus reden naar Allemont. Op FB door een shorttrack-kennis aanbevolen en pas later ontdekten we dat het maar een goede 10 kilometer verderop was. Camping Le Grand Calme was een eenvoudige, rustige camping met prachtige staanplaatsen. Wij denken dat we met plek 116 het mooiste plekje hadden; half onder de bomen en pal naast een stroompje. We zetten de tent op met de event shelter er met een klein stukje overlap voor, en maakten kennis met onze overburen Allan en Gladys; een gepensioneerd stel uit Engeland.
Toen de tent stond, zijn we om het stuwmeer gefietst en wilden we daarna vanuit Allemont village naar Bourge d’Oisans voor een ijsje. We dachten lang hoog te blijven maar goed asfalt werd redelijk asfalt, slechter asfalt, geen asfalt en soms keien waar we moesten afstappen. We moesten zelfs onder een omgevallen boom door.
De weg omlaag bleek vervolgens een bospaadje waarover we met de fiets op de schouder moesten afdalen. De twee wandelende dames die we tegen kwamen, keken dan ook raar op. Maar beneden lag weer een weg en toen hebben we toch nog in Bourge d’Oisans dat ijsje gehaald. Inmiddels dik verdiend. Het was wel een mooie avontuurlijke route. We aten die avond bij een pizzeria vlakbij de camping. We deelden een pizza en een bak sla.
Hier bestelde Hank het drinken: “Une bière s’il vous plait”, waarop Aafke aanvulde: “für mir auch bitte”!
Zondag 7 juni
We hadden bij de VVV geïnformeerd en zijn toen via Bourge d’Oisans het dal van de Romanche uitgereden tot La Berarde. Maar eerst een wandeling naar Lac Lauvitel. Een mooie klim over keien met veel groen, bloemen en water en bovenaan een prachtig bergmeer.
Ook mürmeltiere die hier marmotten heten. Op de weg naar beneden kwamen we een expeditie met ezels tegen, bepakt met duikspullen. Ze leken wat te zwaar beladen en we vonden het eigenlijk best zielig. Wel een prachtige wandeling!
Hierna bezochten we een toeristisch bergdorpje Venosz maar het was siësta daar dus uitgestorven. Wel een leuk plekje en we moesten vanaf de Parkeerplaats door een kleine overstroming naar het dorp. Een of twee dorpen verderop hebben we op een terrasje een taartpunt met cola light gehad en daarna reden we verder het dal uit.
Een smalle weg langs aardige afgronden maar dat is wel leuk en mooi. Bij één tegenligger paste het op centimeters.
Op de terugweg keken we bij rafting en namen we ons voor dat de volgende dag te doen. We haalden in de Spar bij Allemont wat eten dat we ’s avonds bij de tent opbakten.
Maandag 8 juni
Bij het halen van broodjes bij de Spar, vroeg en kreeg Hank tegen een borg een winkelmandje mee. Stuk touw er aan en in het stroompje naast de tent gezet en zo hadden we een perfecte koelkast.
Toen vertrokken we naar het raften, zo’n 30 km. verderop. We waren de enige twee dus hadden ze alle tijd en aandacht voor ons. We besloten eerst met een Hydro Speed te gaan en daarna een kleine raft: de Hot Dog. We kregen een heel dik surfpak aan en instructie. We konden bij de Hydro Speed kiezen voor de sportieve of iets rustigere start maar je kent ons. Dus sprongen we nog voor de stroomversnelling de Romanche in en lag Aafke al meteen op de kop.
Maar daarna ging het prima en was het leuk in het best wel woeste water. De gids kayakte achter ons aan en voor ons uit. De dag ervoor hadden ze een groep en was er ook een fotograaf maar nu niet. Dus iemand die er ook bij hoorde, heeft met onze Powershot wat mooie plaatjes geschoten. Bij de Hot Dog hadden we deze in een waterdichte zak (we gebruikten de Ortlieb Rack Pack van de fietsvakantie op dat moment als waszak, en die lag achterin de Toyota) meegegeven in een waterdichte ruimte in de kayak. Bij een grote waterval stopten we en maakten we foto’s bij en onder het geweld. Je waaide gewoon weg door de kracht van het water.
Na het raften konden we douchen en omkleden. Hank had de racefiets achterin de Toyota liggen dus hij fietste terug. De afdaling was lekker (max. 72,5 kmh) maar aan het eind werd het nog even pittig tegen de wind in.
We hadden onderweg nog afgesproken in Bourge d’Oisans maar de ijsboer had middagpauze. Dan maar wat pannenkoeken bakken bij de tent.
Dinsdag 9 juni
Tijd voor een relatieve rustdag. Op advies van de overburen reden we met de auto een leuke route. Mooie landschappen en ook veel bloemenvelden.
In totaal zo’n 130 kilometer rustig touren, inclusief een passerende schaapskudde.
Terug bij de camping konden we het toch niet laten en zijn we ondanks de warmte zo’n 10 km. het stuwmeer rond gewandeld.
En na het eten deden we nog een klein rondje.
Woensdag 10 juni
Deze dag fietsen we een werkelijk prachtige route. Vanaf de camping gingen we omhoog via Villard Reculas naar Huez en dan de bekende klim naar Alpe d’Huez.
Na een broodje hamburger (wel verdiend!) deden we een iets andere afdaling dan de bekende van de vorige week. We kwamen wel weer op die afdaling uit en bij La Garde zijn we deze keer in de afdaling linksaf geslagen om weer te gaan klimmen. Over een smal weggetje gingen we langs een enorme afgrond en dan via Auris weer naar Bourge d’Oisans.
Na een welverdiend ijsje op het vaste adres fietsten we door naar de camping in Allemont. Zo’n 68 km. en 3100 hoogtemeters in de benen dus al met al weer goed ons best gedaan. Dus hadden we geen zin meer in koken. In La Romanche eerst gevraagd of er wel creme brulee was en daarna daar gegeten. We hadden daar voor ook nog bij de Casino o.a. after sun gehaald en bij Griffe nog twee foto’s van onze klim samen gekocht.
Deze dag arriveerden nog twee Nederlandse dames met twee hondjes op de camping. Best aardig hoor, maar waarom ga je op een lege camping in hemelsnaam strak naast ons staan….?
Donderdag 11 juni
Na een fietsdag was het tijd voor weer een wandeldag. Op advies van de lokale VVV werd het Lac Belladonne. Eerst zo’n 7 km. omhoog slingeren vanaf de camping naar een Parkeerplaats in de middle of nowhere (Cotteysard of zoiets) en vanaf daar omhoog lopen. Het eerste stuk was minder. Lastig lopen in de warmte door een saai naaldbos. Na een hutje werd het open en mooi. De alpenrozen kleurden perfect bij het Icebreaker shirt dat Aafke aan had.
Ook veel andere bloemen, rotsen, sneeuw en bovenaan een mooi bergmeertje en watervallen tussen de hoge bergpieken. Wat een groots natuurlandschap. Geweldig!
We zagen nog een gems lopen over een sneeuwveld en daarna ging het weer omlaag. Het was een wandeling van zo’n 5 uur in de mooie bergwereld van de Franse Alpen.
Tegen het einde was Hank het naaldhout zo vreselijk zat dat hij vooruit is gelopen en de auto vast met de ramen open in de schaduw had staan toen Aafke er ook aan kwam. Het was 28 graden Celsius dus we hebben eerst maar eens op een terras in de schaduw een lekkere ijsbeker genomen.
We bakten op de camping nog een paar pannenkoeken en deelden er ook twee met de overburen. Zij hadden op ons aangeven met hun Landcruiser ongeveer dezelfde route gereden als wij de dag ervoor hadden gefietst en ze vonden die zo mooi dat ze voor ons elk een blikje cider mee hadden genomen.
De pizzeria in het dorp bleek gesloten dus ons voornemen om voor 7 euro spaghetti bolognese te eten, kon niet worden waargemaakt. Dan bij de tent zelf maar het laatste Bever noodrantsoen klaar maken, maar toen zagen we ineens op een parkeerplaats een pizzaboer in een bestelbus.
Dat was dus makkelijk én lekker. De camping had wifi bij de receptie dus zijn we daar nog even heen gelopen. We zagen dat het die nacht zou beginnen met wat regen en na een korte droge periode de volgende ochtend de rest van de dag met bakken uit de lucht zou komen. We zouden zaterdag naar huis reizen maar hadden niet veel zin een dag in de regen te wachten om de tent nat in de auto te gooien dus zijn we in de schemer gaan pakken. De event shelter kon in ieder geval droog ingepakt en ook vrijwel alle bagage lag al in de auto toen wij op één oor gingen.
Vrijdag 12 juni terugreis
Rond kwart over zes begonnen we de tent af te breken. Het had licht geregend dus helemaal droog lukte niet. De overbuurman kwam ook de caravan uit en bood ons koffie aan. Erg aardig! Hank bracht om 7 uur de koelkast (winkelmandje) terug naar de Spar en haalde er nog een baguette. Ondertussen rekende Aafke bij de receptie uit wat we nog moesten betalen. We probeerden rond 07.20 nog de campingbaas te bellen of we konden afrekenen maar kregen een antwoordapparaat. Toen hebben we het bedrag maar in een envelop gedaan en de rekensom met toelichting er op geschreven. We stuurden er nog een mailtje overheen dat de envelop in de brievenbus lag en zo reden we tegen half 8 uit Allemont weg. Het was even druk bij Grenoble en bij Lyon maar uiteindelijk viel dat ook wel mee.
Nog onderweg kregen we mail terug van de camping dat het allemaal prima was zo. We wisten met 40 km. reserve het tankstation in Luxemburg te halen. Het was de hele weg tegen de 30 graden. In Luik was het 32 graden en kregen we een beste bui over ons heen waarmee het ineens 19 graden werd, maar in Maastricht was het alweer 33 graden. We deden nog even een boodschapje bij kennissen in Apeldoorn en waren rond kwart voor 7 thuis.
Terugblik
Het was een mooie koersweek vol bijzondere momenten, ontmoetingen en emoties. We hebben het als team gedaan met steun van heel veel mensen en bedrijven. Dank allemaal daarvoor! Op dit moment naderen we het bedrag van € 16.000 voor de strijd tegen kanker.
Na de koersweek hebben we samen een hele mooie week gehad met prachtig weer en leuke dingen. Het weer zat ook geweldig mee. We haalden Dukky op die het bij Cornelis en Ingrid prima naar zijn zin heeft gehad, en de Panda bij Mark die deze weken in Enschede zomerijs heeft. We gaan nu uitkijken naar de thuiskomst van Anke. De vakantie zit er op maar gelukkig hebben we nog een hele zomer voor ons en de boot klaar liggen. En voor wie alle foto’s van deze twee weken wil zien: